De afgelopen maand zijn er een hoop dingen uitgekomen met mijn naam erop, of eronder. Misschien heb je een aantal dingen al via Twitter voorbij zien komen, maar hier zet ik ze nog even allemaal op een rijtje.

Mijn boek “Maar je ziet er helemaal niet autistisch uit”, of MJZEHNAU volgens de uitgever, werd aangekondigd. Dat betekent ook dat hij vanaf nu te reserveren is, onder andere op bol.com.

Scary, want het boek is nog niet eens helemaal af. Dat is normaal, maar het verhoogt wel de druk. Daardoor zat ik er dit weekend, vlak voor de oplevering van de eerste volledige versie, even helemaal doorheen. Gelukkig duurde dat maar kort: Blossom Books verzekerde me dat dit vaker voorkwam, en dat mijn boek écht al een heel eind was. Deze weken worstel ik me door honderden correcties, van hoofdletters tot “ja maar Toeps, waaróm was dat dan bijzonder voor jou?” Confronterend, maar nuttig.

Ik bouwde ‘m eigenlijk alleen maar omdat ik wilde oefenen met WooCommerce. En omdat ik voor een klant al een bijna gelijke layout in andere kleuren had gebouwd. En omdat ik al die vintage uit Japan toch ergens moest verkopen.

Eerlijk is eerlijk, op United Wardrobe heb je meer publiek, maar daar moet je ook 10% van de poet afstaan. Op mijn webshop is dat maar een paar cent per iDeal-transactie, of een tikje meer met Paypal. Maar nog altijd geen 10%. Daarom verschijnen de producten nu goedkoper en een week eerder op toeps.nl/shop, en pas daarna, duurder, op United Wardrobe. Nu maar hopen dat niet twee mensen tegelijkertijd dat ene item kopen, haha!

Toen ik in Japan was vorige maand, schreef ik een artikel voor Grazia. Jawel, deze girl maakte even een uitstapje als serieuze journaliste! Ik interviewde drie van mijn Japanse vriendinnen over ikigai, shinrin-yoku en kintsukuroi, ofwel, de Japanse zelfhulpgeheimen die vooral in het Westen gretig aftrek vinden. Je leest het artikel via Blendle hier, of natuurlijk gewoon deze week, of over een half jaar bij de kapper in de papieren Grazia.

Ik maakte foto’s van Sou en Kei (die van Nancy had ik al eerder geschoten), maar helaas konden ze maar klein (en in het zwart-wit) in Grazia worden geplaatst. Ook fotografeerde ik Kei met dochter Emma, maar dat bleek uiteindelijk niet bij het verhaal te passen. Hieronder de foto’s alsnog.

Voor CosmoGirl! maakte ik, met behulp van scout-for-a-day Charlotte, een streetstyle item in Rotterdam. We gingen op zoek naar de leukste meiden, die opvielen door hun eigen style. Het werden vier bladzijdes, waarvoor ik ook de teksten schreef.

_{De pdf is trouwens raar donker. Dat ligt niet aan mij, want mijn originelen waren een stuk lichter.}

Voor het veertigjarig bestaan van de Nederlandse Vereniging voor Autisme fotografeerde ik in september veertig mensen die (iets met) autisme hebben. Ook hier was Charlotte van de partij: zij voorzag de deelnemers van een make-upje of een poedertje.

Aanvankelijk was ik gevraagd als één van de veertig geïnterviewden, maar toen vielen er wat kwartjes en werd ik gepromoveerd tot fotograaf. Toch belandde ik ook in de serie: ik gaf mijn camera aan Charlotte, die deze schattige foto van mij schoot.

En last but not least: samen met Maan fotografeerde ik voordat ik naar Japan vertrok campagnebeeld voor No-mi. Met drie modellen in verschillende maten fotografeerden we een hele dag in en rond een super tof huis op IJburg. In Tokio bewerkte ik de beelden, en onlangs zijn ze gelanceerd. Whoop!