In mijn vorige post over tweedehands shoppen in Tokio schreef ik over Harajuku en Shimo-Kitazawa. Deze keer bezoeken we Koenji en het best bewaarde geheim van Tokio: de rommelmarkt van Oi Keibajo-mae!

_{Weeaboo-mededeling: Ja, ik weet dat Koenji en Oi Keibajo met streepjes op de o moeten. Maar mijn font kan dat niet, en dan krijg je zo’n lelijke ō in een ander font en dat vond ik lelijk en en en… Nou ja dat dus. Voor de niet-weebs: Je spreekt zo’n o-met-streepje uit als een langere o. Koenji spreek je uit als koo-endjie en Oi Keibajo als ooi keebadjoo.}

In een relatief rustig gedeelte van Tokio vind je de een winkelstraat met veel tweedehands winkels, die strekt van metrostation Shin-Koenji aan de ene kant, tot JR-station Koenji aan de andere kant.

Meestal pak ik de metro naar Shin-Koenji, om vervolgens door de winkelstraat te lopen en op het andere station de JR-lijn terug te pakken. Deze keer doen we het echter andersom, omdat Charlotte en ik op de dag dat we deze foto’s maakten, kwamen lopen vanaf Nakano Broadway. Da’s namelijk maar één halte verderop.

Vrij in het begin van de winkelstraat kun je meteen even lachen. Koop er niks, van de prijzen zal het lachen je vergaan.

Als echte Hollander vind ik de items bij Tatouage veel te duur, maar oh, wat is de winkel mooi. En het is duidelijk dat de inkopers een keer in Nederland zijn geweest. Was het niet voor de overpriced Amsterdam-trui, dan in ieder geval voor de toonbank!

In Koenji vind je ook Kiki 1 en Kiki 2, schattige winkeltjes die eruitzien alsof je in een tijdmachine bent gestapt, en in de slaapkamer van een tiener in de VS, ergens in de jaren ’80 bent aanbeland. Barbies, trollen, speelgoed en alles pastel.

Toen ik bij Kiki 1 een broek wilde passen (die ik ook kocht, een Adidas-broek met knopen aan de zijkant, in mijn maat, voor maar 1600¥ (€12,-), waar ook nog 30% korting vanaf ging want sale), stond ik in het pashokje tot mijn enkels in de knuffels, en met mijn hoofd tegen het plafond. Het personeel zag me als een soort Alice in Wonderland, toen ik gebaarde dat ik amper in het hokje paste. “Kawaiiiii!”, kirden ze.

Waarschuwing, 20-5-2019: verkoop NIET je kleding bij Kiki. De op het oog zo schattige meisjes deinzen er niet voor terug je op te lichten, zoals ik ook zelf ervaarde.

Wil je écht goedkoop tweedehands shoppen? Check dan deze obscure, naamloze winkel (althans, hij heeft vast een naam, maar ik kwam er niet echter…) aan het einde van de straat. Of het begin, ligt eraan van welke kant je komt. Vlakbij Shin-Koenji, in ieder geval.

Het maken van mooie foto’s was haast onmogelijk: de winkel is niet mooi afgewerkt, en alle kleuren hangen door elkaar. Wél super fijn: op de hangertjes is de maat aangegeven. Dat scheelt zoeken!

Maar dan! Roffelpantoffel, de vetste, goedkoopste, beste plek ooit voor je tweedehands items: de rommelmarkt van Oi Keibajo!

Deze markt wordt bijna elk weekend gehouden onder de parkeerdekken van de paardenrenbaan. (Als het regent wordt ‘ie helaas afgelast, dus check altijd even trx.jp. De markt staat aangegeven als de Tokyo City Flea Market. Soms ook Free Market, want in het Japans verschilt die spelling niet.)

Je bereikt de markt via de monorail vanaf Hamamatsucho richting Haneda. Uitstappen bij Oi Keibajo-mae en de meute volgen.

Je ogen moeten even wennen aan het trippy licht, maar op de grabbelbergen aan het eind na, is het goed te doen.

Op de markt vind je zo’n 600 kramen. Enkele van handelaars (je weet wel, in drogisterij-artikelen, neppe Yeezy’s en lelijke “grappige” T-shirts), maar ook een boel van mensen die het huis van oma hebben leeggehaald, omdat oma naar het bejaardentehuis is verhuisd. (Doen ze in Japan aan bejaardentehuizen? Nou ja, misschien is oma ook wel gewoon dood, maar dat maakt het allemaal wat minder gezellig.) Hoe dan ook, mensen willen van de spullen af, en verkopen ze dan vaak ook voor een schijntje.

Op de markt is ook veel kleding te koop, veelal neergelegd op een plastic zeil, met een kartonnen bordje erbij: “Alles 300¥! (€2,25)” Tegen het middaguur pakt iemand een stift om van die 3 een 1 te maken. Hele bergen gaan weg voor 100¥ (€0,75). En er zitten nogal eens juweeltjes tussen!

Ik vond al eens een echt Gucci-jasje voor 200¥ (€1,50, en gereserveerd door vriendin Hannah), kocht een Champion-joggingbroek voor diezelfde prijs, scoorde twee vintage designer-monturen voor 500¥ per stuk en grabbelde dit weekend een Burberry-broek uit een 100¥-stapel. New York Joe taxeerde ‘m op 3800¥ (€29,-), en betaalde mij 30%. Kijk, kun je nog geld verdienen ook. Charlotte ging zichzelf te buiten aan schattige jurkjes. Zij heeft geluk; Japanse maatjes passen haar.

Naast kleding vind je ook andere dingen op de markt: bakken vol afgeragde hardware, bijvoorbeeld.

De flitser die ik dit weekend voor 300¥ kocht, blijkt het helaas (nog) niet te doen. Maar de Instax die ik voor 100¥ op de kop tikte, werkt na een setje nieuwe batterijen en het met grote precisie terugduwen van een loszittend kabeltje helemaal tiptop!

Enkele weken later spotte ik nog trouwens een tweede Instax, ik denk dat ik die op termijn ga verkopen. Verder vond ik een Polaroid-cam voor 500¥ (€3,78), maar ik ben nog niet in de gelegenheid geweest daar film voor te halen. Oh well. Alles is beter dan de 6800¥ (€51,-) die ze er in Shimo-Kitazawa voor vroegen.

Speelgoed! Treinbordjes! Ja, zelfs de items waarover ik schreef in mijn treinen– en speelgoedblogs vind je op deze rommelmarkt. Kocht ik een te grote kartonnen lijnkaart van de Hibiya-lijn? Misschien…

De Oi Keibajo-rommelmarkt begint elke zaterdag en zondag rond 9:00. Kom op tijd, want het is groot, en tegen tweeën beginnen ze alweer op te ruimen. Er zijn toiletten en wat eetkraampjes op het terrein aanwezig, maar ik zou lekker je eigen hapjes en drankjes meenemen. Zeker als het warm is. Oh en natuurlijk cash. Muntjes van 100¥, hehehe.