Misschien heb je er wel eens over gehoord: een Japans pretpark dat eruitziet als Nederland. Dat park bevindt zich in Nagasaki, en omdat Riemer en ik er toch waren (op weg naar Hashima!), besloten we er een kijkje te nemen.

Beetje Dom

Na een voorspoedige vlucht, of eigenlijk, twee vluchten met hetzelfde vliegtuig, waar we dan weer níet in mochten blijven zitten, waardoor we dus in Kobe een kwartiertje buiten stonden – haaaaaap, haal adem Toeps! – kwamen we aan op het mini-vliegveldje van Nagasaki. Ja, ik weet ook niet wat ik anders had verwacht. Nagasaki klinkt als een grote stad, maar da’s natuurlijk vanwege de Tweede Wereldoorlog. Enniewees. Vliegveldje.

Vanaf Nagasaki Airport, wat aan het water ligt (of moet ik zeggen, ín het water ligt?) pakten we de ferry direct naar Huis Ten Bosch. Nu had ik, met Tokio in mijn achterhoofd, een mega fancy ferry verwacht. Een soort Ferry Doedens. Maar in plaats daarvan was het een afgeragd bootje met alleen ons tweetjes erin. _{(Insert flauwe Ferry Doedens-grap.)} Kan ook komen doordat het al twintig over drie was.

Goed, we vaarden/voeren/hoenoemjedat 50 minuten door een prachtige baai omgeven met bergen, en zagen toen recht voor ons Huis Ten Bosch opdoemen. Beeld je in: groene bergen, een haventje, en recht daarachter… De Dom. Vlak daarnaast het stadhuis van Gouda, en helemaal links een replica van het paleis waar het park zijn naam aan te danken heeft: Huis Ten Bosch.

_{Voor wie zich nu afvraagt: WAAROM?! Nederland en Nagasaki hebben een lange handelsgeschiedenis. Zo vind je in de stad ook de “Dutch Slope” en Dejima, het eiland waar de Nederlandse VOC-handelaren mochten wonen. (Vóór de kust, want op het vasteland waren ze niet welkom.)}

Utrecht – Amsterdam in slechts twee minuten

“Hoteru?” De meisjes bij de pier terminal waren stomverbaasd dat wij als laatkomers geen hotel hadden geboekt. Nee, wij kwamen voor een half dagje. Gelukkig mochten we, omdat we na vieren aankwamen, met korting naar binnen.

En dan kom je binnen, en dan denk je: “What the hell?!” Recht tegenover het Amsterdamse Hotel L’Europe bevinden zich de Utrechtse grachten, met daarboven de Domtoren. De kerk hebben ze voor het gemak maar overgeslagen. Dan is er plein Amsterdam, wat dan weer niet Amsterdam is. En op dat plein Amsterdam… Daar dansen vier entertainers met een soort Venetiaanse maskers, op I Will Survive, voor tweeëneenhalf man uitzinnig publiek. Ik stel me zo voor dat de bedenker van deze show ooit één dag in Amsterdam is geweest voor het opdoen van inspiratie, en dat toen net de Gay Pride gaande was. Anders weet ik het ook niet.

Oh en, het is groot! Waarschijnlijk dachten jullie allemaal dat Huis Ten Bosch een soort leuk pleintje zou zijn met een paar gebouwtjes, maar het is echt een heel stadscentrum! Soms vaart er een bootje met nep-mensen door de grachten, da’s wat creepy.

Techno techno

Het verdere vermaak is overigens erg random. Zo vind je er bijvoorbeeld een horrorshow, een attractie van One Piece en een 5D-film, wat dat ook mag betekenen. (Ik bedoel, als 4D met beweging, water en geureffecten is, wat is 5D dan nog?! Wormholes?)

Behalve fietsen kun je ook segways huren, bij een kraam waar DJ’s Armin van Buuren en Nicky Romero (ik had geen idee, maar Shazam zei het) uit de speakers knallen. In de rest van het park hoor je muziek die wel héél erg lijkt op Disney parkmuziek (denk Frontierland theme, en Peter Pan’s “the second star to the right…”), wat die arme Japanners de illusie geeft dat Nederland een soort wonderland is. Riemer en ik stellen dan ook voor om een paar bontkraagjes met scooter in te huren, die op een onbewaakt moment je tas stelen. Dan krijg je ‘m bij de uitgang wel weer terug.

Back to school

Weirde shit: mijn oude universiteit Nyenrode staat er nagebouwd! Nou ja, het kasteel dan. Voor de gelegenheid was het overigens omgetoverd tot berenmuseum, iets waar ik een stuk vrolijker van word. Meer weirde shit: Eettentje Bikken Bikken. Robots die ijsjes verkopen. Een winkeltje met buurunkaasu. (Ja, daar staat dus boerenkaas.) Grachten met led-verlichting. Ja, je kan veel zeggen over de Japanners, maar als ze iets doen, doen ze het goed. Zo is het park ‘s avonds een lichtgevende oase met een waterval van licht die uit de Domtoren stroomt. Spacend.

Goed, na deze enerverende dag liepen we, door de gift shop met koekjesdozen met daarop teksten als “Eet Smakelijk!” richting station. Het was nog dik een uur treinen naar Nagasaki, maar anders dan in Nederland was deze trein, die eruitzag alsof ‘ie uit de jaren ’60 kwam, spic en span. Oh, Japan.