Ik besloot het te onderzoeken, door af te spreken met zes dames die hun Nederlandse bestaan hebben verruild voor een leven in het oosten. Wat heeft ze doen besluiten hun koffers te pakken en zich te vestigen aan de andere kant van deze planeet? Hoe ervaren zij het Japanse leven? En kunnen ze integreren in een land dat zó anders is dan het onze?
Met Melissa (26) sprak ik af voor station Shinjuku, het drukste station van Tokio. “Onder dat grote videoscherm bij ALTA.” Shinjuku is nooit mijn favoriete station geweest, omdat ik er altijd genadeloos verdwaal, dus ik was blij dat ik het videoscherm, en even later ook Melissa, had gevonden.
Maffia en minibarretjes
We waren op weg naar Golden Gai, een stukje Shinjuku waar de tijd lijkt stil te hebben gestaan. Het is een uitgaansgebied met mini-barretjes, waar soms maar tien mensen in passen. Ik was er nog nooit geweest, maar Melissa, die onder andere toeristen rondleidt als tour guide voor Tokiotours, kon me er van alles over vertellen: “Wist je dat dit een van de weinige gebieden is waar de yakuza (maffia) geen grip op heeft? Ze hebben al een paar keer brand gesticht, als pressiemiddel!”
“Van kinds af aan had ik interesse in Japan”, vertelt Melissa. “Ik keek DragonballZ, al ontdekte ik pas later dat dat uit Japan kwam. Toen ik dat wist, ben ik meer anime gaan kijken. En via die anime kwam ik terecht bij de muziek. Ik hou van de wat hardere muziek; Visual Kei, metal… En tegenwoordig bezoek ik veel optredens van indie-bandjes, die in de kleine zaaltjes van Tokio optreden.”
Werk en liefde
Melissa studeerde Japanstudies in Leiden, woont sinds 2014 in Japan en is inmiddels getrouwd met haar Japanse vriend. “We waren huisgenoten in het goedkoopste share house dat ik kon vinden. Toen ik een baan vond in de provincie Tochigi (twee uur ten noorden van Tokio) en het huis ging verlaten, bleek dat hij dat toch wel heel jammer vond! Uiteindelijk zijn we samen naar Tochigi verhuisd. Ik heb daar twee jaar Engelse les gegeven, waarna mijn man een baan vond bij een brouwerij in Tokio. We verhuisden terug, en na wat omzwervingen vond ik mijn huidige baan: verkoopster bij Lush.”
Haar liefde voor Tokio deelt Melissa in haar tweede baan: tour guide. “We laten de moderne, hysterische plekken van Tokio zien, maar ook de oude straten en tempels. Verder hebben we een bar-hopping-tour, en een van mijn favorieten: een ghost tour, met Japanse spookverhalen!”
Maskers en korte rokjes
Toch mist ze Nederland soms wel, en dan vooral de Nederlandse directheid. Melissa: “Als ik in de winkel werk, voelt het toch een beetje alsof ik een masker opzet. Je persoonlijkheid verandert met de taal die je spreekt, en in het Japans presenteer ik mezelf dan ook echt anders dan in het Nederlands. Daarom ben ik blij als ik af en toe eens lekker Nederlands kan praten.
Sommige dingen zijn heel dubbel. Zo is Japan op sommige vlakken (denk bijvoorbeeld aan de taakverdeling binnen het gezin) nog heel seksistisch en ongeëmancipeerd. Aan de andere kant voel ik me hier juist heel veilig. Ik kan in mijn korte rokje met sexy stockings over straat, niemand zal me naroepen. Ik kan hier vrij zijn en dragen wat ik wil. Zo voelde dat in Nederland niet.”
Ziet Melissa zichzelf oud worden in Japan? “Niet per sé. Mijn man zou ook best graag een tijdje in het buitenland wonen, dus wellicht gaan we binnenkort emigreren. We denken aan Taiwan.” •
Related posts
Dutchies in Tokio #1 – Maria
In eerste instantie had ik met Maria (26) afgesproken op Odaiba, een kunstmatig eiland in Tokyo Bay. Maar toen donkere wolken zich samenpakten boven Rainbow Bridge, besloten we te verplaatsen naar een van Maria’s andere lievelingsplekken: Electric Town Akihabara. We maken foto’s terwijl de toeristen in Mario Karts achter ons langs racen, en drinken daarna een kop koffie. Hoewel Maria zegt enkel “Japans voor noodgevallen” te spreken, is haar manier van spreken ontzettend Japans. Haar oh’s en ah’s, haar hmm’s en so-so-so’s… Ze verraden dat Maria toch Japanser is dan ze zelf denkt.
Dutchies in Tokio #2 – Nadine en Charissa
Tweelingzusjes Charissa en Nadine (beiden 28) zijn, ondanks verschillende studies, toch allebei in Japan terechtgekomen. We spreken af in Hamarikyu Park, omdat het uitzicht daar zó Tokio is: achter de Japanse tuinen doemen de grote, glazen wolkenkrabbers van Shiodome op. Het contrast in Tokio waar de zusjes zo van houden is hier duidelijk zichtbaar.
Dutchies in Tokio, of eh, Odawara #4 – Jalisha
Voor mijn afspraak met Jalisha (25) moet ik de stad uit. Op zo’n anderhalf uur van Tokio ligt Odawara, een plaatsje dat ik voorheen alleen kende als overstapstation richting de nabijgelegen onsen-dorpjes. (Een onsen is een badhuis gevuld met vulkanisch opgewarmd water, en omdat Odawara zo dichtbij Mt. Fuji ligt, zijn er onsen-resorts genoeg in de buurt.)
Dutchies, of eh, Vlamingen in Tokio #5 – Charlotte
De Vlaamse Charlotte (31) is pastry chef en chocolatier en werkte tot voor kort bij een bakkerij in Harajuku. Ze belandde twee jaar geleden in Japan vanwege het werk van haar man.