Het leek zo goedkoop: Voor twintig euro met de Thalys naar Parijs, met de speciale verjaardagsaanbieding. Riemer en ik boekten in een opwelling een weekendje weg, deden er een arrangementje Disney bij en hop, uitje! Ondanks mijn angst voor terroristen en metro’s zonder wc verliep de reis voorspoedig. Althans… De heenreis.

Rustig rustig

Omdat ik inmiddels al meer dan twintig keer in Disneyland Parijs ben geweest, deden we het rustig aan. Ik hoefde niet per sé iets te zien, maar geheel toevallig waren we dan toch aanwezig op de openingsdag van een nieuwe attractie: de Pixar Shorts. Of nou ja, nieuw, nieuw… Ze hebben Captain EO uitgegraven en in die hal draaien ze nu drie korte filmpjes van de hand van John Lasseter. Hartstikke leuk hoor, maar niet echt spectaculair. Het gros van de gasten had dan ook amper door dat er iets nieuws was geopend, waardoor de zaal half leeg bleef.

Riemer, getting that London Look

Het was Vaderdag, toch?

Op zondag deden we het zo mogelijk nog rustiger aan. Riemer hielp me met wat foto’s, daarna dronken we Starbucks en wachtten we op Tokio-roomie Elodie, die inmiddels weer terug in Parijs is. We dronken thee in het fancy Disneyland Hotel en rond een uurtje of vijf begaven we ons richting RER (lees: metro-achtige, wc-loze trein naar de binnenstad). Elodie ging met ons mee, want die moest toch ook naar huis.

Bassie & Adriaan en de Geheimzinnige Opdracht

Het zag er al onheilspellend uit op het station: dikke rijen voor alle kaartjesautomaten. Maar hey, we waren ruim op tijd vertrokken, dus dat zou geen problemen opleveren. Er werd iets omgeroepen in het Frans. Gelukkig hadden we Elodie bij ons, anders had ik nu nóg niet geweten wat er aan de hand was. Er bleek een verdacht pakketje gevonden te zijn, ergens halverwege ons traject. “Om 18:00 rijdt alles weer normaal”, aldus de omroep. We stapten in een propvolle trein die rond 17:45 vertrok. Onze Thalys zou om 19:16 vanaf Gare du Nord vertrekken, dus we zouden het nog steeds redden.

En toen stonden we ineens stil op Bry-sur-Marne. “Allemaal eruit, deze trein gaat niet verder!”, aldus de omroep (en Elodie, die vertaalde). Shit! Wat nu?! “Neem een bus”, zei de balie-dame. De driehonderd mensen die uit de RER kwamen wilden zich allemaal in de bus proppen, waardoor wij daar niet meer bij pasten. “Neem de taxi!”, dacht Toeps. Om de enige taxi ter plaatse werd per opbod gevochten, en de dichtstbijzijnde Übers waren drie kwartier verder. Langzaam maar zeker drong het tot ons door: we gaan dit met geen mogelijkheid meer redden!

We namen afscheid van Elodie en reisden terug naar Marne-la-Vallee. We aten spätzle bij King Ludwig, checkten in bij Sequoia Lodge en zetten de wekker om 6:00. Met ons Thalys-ticket konden we niks meer, zelfs niet met een officieel bewijs van vertraging. (Nee, die hebben ze dus niet enkel in Japan!) We waren dus aangewezen op dure, nieuwe kaartjes. En het leek zo’n goedkoop tripje!

Boemel

Gelukkig wees iemand ons op een nieuw alternatief: IZY. Een stel tweedehands TGV’s met hysterisch gekleurd interieur, waarvoor ze tegen gereduceerd tarief (tien euro!) staanplaatsen en klapstoelen verkopen. Helaas, de klapstoelen waren op dus wij boekten een reguliere zitplek, en reden zo in een nagenoeg lege trein (want niemand kent IZY), in slakkengang (want IZY rijdt niet over het TGV-traject) naar Brussel.

Photoshoppen bleek onmogelijk in het schuddende treinstel – Ieks, deadlines!

Ja, als er een mogelijkheid was om opgeblazen of neergemaaid te worden, was het vandaag wel. Van Paris Nord via Brussel Zuid en Zaventem, naar Schiphol en Amsterdam. Gek, trouwens: vanaf Brussel naar Parijs en vice versa stapt het halve Franse en Belgische leger de trein in, compleet met giga geweren. Om in Parijs in te stappen, moet je door scanners en controles. In Amsterdam geeft niemand ene shit om wie er instapt.

Goed, na een hele dag treinen zijn we dan eindelijk weer thuis. 350 euro lichter. Eens kijken of mijn reisverzekering InShared hier iets mee kan. Stakingen staan in de Algemene Voorwaarden. Natuurrampen ook. Verdachte pakketjes niet. Zijn ze eindelijk eens een dag níet aan het staken in Frankrijk, en is de vloed voorbij… Vergeet Jean-Jaques z’n gymspullen.