Eens in de zoveel tijd vindt er een grote socialemediahussel plaats. We gingen van Hyves naar Facebook, toen naar Instagram, Twitter was een ding in 2011 en toen weer in 2016, en toen werd het X en nam iedereen de benen. Men poogde over te stappen naar BlueSky en Threads, maar toen Zuck grote kettingen ging dragen en censuur afschafte was ook die laatste uit de gratie (toen ‘ie nog op aanwijzen van de Amerikaanse overheid verhalen onderdrukte was het allemaal prima?) en nu beginnen mensen een Substack. Al eerder waren zij in opspraak omdat ze extreme randfiguren op het platform toelieten, maar we weten allemaal dat het wachten is op de dag dat men massaal besluit dat ook Substack problematisch is, waarna iedereen met veel tamtam naar het volgende, nog niet bevlekte platform migreert.

En dat terwijl de oplossing al jaren voorhanden is. Je bent er nu, en je bent er waarschijnlijk ooit zelfs begonnen; op een blog. Het verbaast me nog steeds hoe slinks de giganten ons hebben losgeweekt van onze eigen platformen, waar we zelf de baas over zijn, in ruil voor een plek om je content te delen tussen de hele wereld aan idioten en een bak aan reclame. “Maar hoe blijf ik dan op de hoogte?”, hoor ik je vragen. Ik eis nu eerherstel voor de MVP van het pre-socialemediatijdperk; de RSS-reader. (Ik heb net Fluent Reader geïnstalleerd, maar er zijn er zo ontzettend veel.) Nauw gevolgd door die andere MVP, de blogroll; een lijstje met vrienden en/of andere blogs die je graag volgde, en die je met je vrienden wilde delen.

Zoals je boven- en onderaan deze blog al ziet, heb ik mijn RSS-feed nieuw leven ingeblazen. Of eigenlijk was deze trouwe vriend er al die tijd nog gewoon. We deden er alleen nooit meer iets mee. En in de backend van mijn WordPress staat ook al jaren een tabje Links, waarop ik back in the day al mijn linkjes naar mede-bloggers verzamelde. (Niet te verwarren met de pagina Links, waar ik links naar recente blogs en mijn boeken plaats voor de hashtag #linkinbio op Instagram.) Dit tabje, ofwel mijn blogroll, ga ik binnenkort ook eens afstoffen. Heck, ik heb zelfs de comments weer open gezet. (Of dat een grote fout zal zijn, blijkt binnenkort.) Vroeger was niet alles beter, maar het internet wel, dus laten we met z’n allen proberen daarnaar terug te gaan.