Nu denk je misschien, huh? De week van Toeps nummertje 39? Waar is de rest gebleven?! No worries, je bent niet blind, de rest bestaat niet. Maar ik vond het wel weer eens tijd voor een “week van”, dus vandaar.

Wat vooraf ging in “Goede Tijden, Slechte Tijden”

Vorig weekend schreef ik nog een wat sippe persoonlijke update. Ik moest duidelijk even wennen nog, aan mijn nieuwe leven. Maar ik was blij dat ik het opgeschreven had, zonder dingen weg te laten uit angst om mensen te kwetsen, of omdat “men het toch wel niet zal begrijpen”. Ik kreeg veel lieve reacties, ook van mensen die misschien niet bij alles precies wisten waar het over ging, maar die gewoon het algehele gevoel herkenden.

Zoals ik mezelf beloofd had, luisterde ik naar de Inner Psych en nam ik een dagje rust. Of nou ja, rust… Riemer kwam langs, samen hingen we de treinenkaart van Nederland op, keken we Heel Holland Bakt en een fascinerende documentaire over Lady Gaga (te zien op Netflix). Een aanrader!

Kommaardoorrr

Maandag was bezorgdag. Zowel mijn futon (yaaas!) als mijn nieuwe iPhone 8 (yaaas!) werden afgeleverd.

Over de futon ga ik later nog verder uitweiden, in een speciale huisblog. Ik kreeg namelijk deze week ook een heel leuk mailtje van webshop Juniqe, dat ik spulletjes bij ze mocht uitzoeken. Zodra die binnen zijn (en mijn boekenrek gekocht en opgehangen is), volgt een giga hometour. Maar goed, de futon dus. Zo ziet ‘ie eruit:

Verder dus een iPhone 8. “Was je oude stuk?”, vroeg Aafke. Nope, maar mijn contract was verlengbaar en deze nerd wilde ook wel eens de nieuwste-van-de-nieuwste telefoon. Hoe ‘ie bevalt? Ja, hetzelfde, eigenlijk. Behalve dat al mijn leuke, Japanse iPhone 6-hoesjes plots niet meer passen. Althans, ze passen wel, soort van…

…maar dan zien je foto’s er zo uit!

Voor wie zich afvraagt wat voor een geweldig lila broodje daar op mijn bord ligt: dat is een taro bun. Taro is familie van de aardappel, en gestoomde broodjes zijn mijn nieuwe favoriete maaltje sinds ik ‘s nachts een keer impulsief een veel te grote rijstkoker/stomer bestelde. De Amazing Oriental op het Spui draait goede omzet sinds ik hier woon, haha.

Tussen het wachten door werkte ik aan mijn blog. Ik wilde het CosmoGIRL!-verhaal posten dat ik in Tokio maakte, maar het verhaal had kadertjes met informatie, en dat kon mijn blog niet. MAAR NU WEL, huhuhu. Ik knutselde wat met H5 en H6, de classes die ik verder nog nergens voor gebruikte, en nu kan ik dus kadertjes maken.

Kadertjes

Jep, dit is er eentje, een fancy kader. Met een roze achtergrond, nét wat kleinere tekst en een padding zodat de tekst iets inspringt. Omdat WordPress een kneus is die zelf graag p-tags invoert, moest ik ook nog een plug-in installeren om, indien nodig, witregels in te voeren in mijn kaders.


Op deze manier is hierboven wel een lege regel te zien, maar hieronder niet. Dat zou namelijk erg lelijk worden, zo roze.

Afijn. In de avond keek ik Holland’s Next Topmodel, waarover ik tegenwoordig niet meer recap, maar tweet. Iets minder leuk, maar wel veel makkelijker. Wil je de tweets nog eens terugzoeken? Check hashtag #tapmaddel.

Dinnetjesdag

Dinsdag kwam Aafke langs om mijn nieuwe crib te bewonderen. We praatten wat bij, al loungend op mijn heerlijke Japanse futon. Vuile hipsters dat we zijn.

Een kadootje aan het einde van de straat

Op woensdag werkte ik aan een website (later meerrr!), bewerkte ik de laatste foto’s van de zomertests (nee, ik ben niet zo langzaam, de klant gaf vorige week pas haar keuze door) en at ik ramen bij SET Genki Tei. Dat is een Japans restaurant hier in Den Haag, waar ze behalve sushi nog véél meer (echt!) Japans eten hebben. Dat vind ik logischerwijs de hemel, dus ik ben er inmiddels al drie keer wezen eten. Zeer binnenkort volgt de vierde keer, met Britt (Buritto-san uit Japan!) en Joosje.

Omdat ik woensdag een beetje gaar was, besloot ik aan het eind van de middag een wandelingetje te maken. Ik zwengelde Pokémon GO maar weer eens aan, na maanden van afwezigheid. En toen stond ik plots in het Haagse Bos! Misschien stom van mij dat ik dat nu pas ontdek, maar er is dus een bos aan het einde van mijn straat! En ik zag een eekhoorntje! Afijn, hier een foto van het bos, met het avondzonnetje en iPhone 8 lens flare.

Kleren maken de…?

Donderdagochtend legde ik de laatste hand aan de foto’s waar ik woensdag al aan werkte, zette ik de winactie met Ydence online en kwam Aminanta langs.

Whoop! Doe je al mee? Lees hier hoe je een volledige outfit kunt winnen!

Met Ami ging ik naar het Haagse fotomuseum, waar de tentoonstelling “Identiteiten” te zien was. Fotograaf Hans Eijkelboom is het meest bekend door zijn verzamelingen van mensen met min of meer dezelfde look, maar zowel Aminanta als ik waren het meest onder de indruk van zijn vroegere werk.

In het werk zoekt Eijkelboom naar het antwoord op de vraag: Wat bepaalt iemands identiteit? Is dat hoe anderen je zien? Is dat hoe jij de wereld ziet? Zijn foto’s zijn sociale experimenten, waarin hij random personen vraagt een outfit voor hem te selecteren, op straat een mooi persoon aan te wijzen of hem om te toveren tot de ideale man. Facinerend. De tentoonstelling is nog tot januari te zien, dus ik zou zeggen, hop! Gaan!

Plaatjes draaien

Vrijdag is altijd mijn Zondag met Lubach-dag. Sinds ik in Den Haag woon, betekent dat bijzonder vroeg opstaan. (Oké, ik stel me aan, maar ik ben niet gewend aan een wekker om 6:40.) Ik sleepte mijn grumpy bek naar de redactie, maar daar werd het gewoon heel gezellig. Wel druk. Maar gelukkig kon ik rond half zes richting CS, alwaar ik met Estrella had afgesproken.

We aten ramen bij Ramen-ya, liepen rustig terug en besloten nog even een thee en een chocomel te halen op het station. Omdat het choco-tentje bijna zou gaan sluiten, namen we plaats in de IJ-passage. Carnaval Festival en de Indische Waterlelies schalden door de speakers. Oh ja.

Niet veel later kwam er een vrolijk meisje in een blauwe prinsessenjurk voorbij, die even verderop begon te dansen. Nog twee dames in sprookjes-outfits sloten zich bij haar aan. Estrella en ik stonden stomverbaasd te kijken, en ik postte dit filmpje op Twitter. Later bleek dat we getuige waren van dit Facebook-event.

‘s Avonds laat moest ik ineens denken aan die ene handmodellenklus van laatst. “Zouden de video’s al online staan…?” Ik checkte het kanaal van Stop & Shop, en ja hoor! Iemand een lekkere cake pop?

I forgot how to weekend

En nu is het zaterdag. Ik heb vanmorgen mijn oude iPhone afgegeven aan Tiffany, die ‘m naar Sterre in Milaan gaat brengen. Toen heb ik opgeruimd en gestofzuigd, wat welgeteld 30 minuten duurde in dit kleine huisje. Daarna kwam Elise lunchen en toen was het ineens, na drie dagen drukte, stil.

Oh ja, en ik plakte deze op de brievenbus. Zestienjarige Toeps approves!

“Wat moet ik doen?!” Een blog schrijven, Toeps. Ah, daar hebben we de Inner Psych weer. Een blog schrijven, en daarna lekker chillen. Er stonden wat interessante dingen op NPO.nl, zag ik gisteren, toen ik naarstig screenshots zat te maken voor niet nader te duiden grappen. Interessante dingen. Hotel Sophie, bijvoorbeeld. Ik denk dat ik dat zo maar eens ga kijken.

Oh ja, nog even dit

Er zijn dus kennelijk #vanlife hipsters die geld vragen omdat hun hippiebus stuk is, en ze nu niet meer “mensen kunnen leren kennen” in Spanje en Portugal. Er zijn ook mensen, zoals mijn toekomstige buurmeisje, die op Sint Maarten vastzitten na orkaan Irma.

Michelle Anushka heet ze, en ze doet (bruids)make-up. Ze had al in dit gebouw moeten wonen, maar zoals je wellicht weet ligt Sint Maarten in puin, en nu zit ze dus vast, wachtend op een plaatsje op een evacuatievlucht. Ze heeft bijna niks meer, en alle lasten lopen natuurlijk gewoon door. Kortom: Ze kan jullie donaties goed gebruiken. Doneren kan via PayPal naar mailadres glamatybeauty@gmail.com

What’s next?

Volgende week is het tot nu toe aardig rustig in de agenda. Da’s fijn, want dan kan ik verder aan de website die ik aan het bouwen was. Ook hoop ik de laatste dingetjes voor mijn huisje binnen te krijgen, zodat ik de fotoblog kan maken. Volgende week weer zo’n blog? Misschien wel, misschien ook wel niet…