Jullie zullen vast wel gemerkt hebben dat het, buiten de recaps om, aardig stil geweest is op mijn blog. Ben ik dan ziek, zwak, misselijk of ongelukkig? Zeker niet. Ga ik stoppen met bloggen of zo? Ook niet. Ik heb minder geblogd omdat ik simpelweg even wat meer tijd voor mezelf wilde.

Verhalen te vertellen

Natuurlijk zijn er verhalen die ik jullie nog wil vertellen. Over de koperspiraal die ik pas liet zetten (een vervolg op het Pill-o-talk stukje), over het project dat ik onlangs deed ter ere van het veertigjarig bestaan van de Internationale Schakelklassen… Maar als ik iets doe, wil ik het goed doen. Die ISK-foto’s zijn me zoveel waard, die pleur ik niet zomaar even neer, zo van, hier, kijk, hatseflats. Dat moet een goed stuk worden.

Nu had ik de afgelopen weken meer te doen. De recaps, die heb je gezien. Maar daarnaast fotografeerde ik ook nog acht particulieren (in twee dagen), een feestcollectie voor Ydence, Melissa-want-dat-had-ze-nog-tegoed en een supertof transgender jochie dat ik drie jaar geleden leerde kennen als meisje op een fantasy-festival met roze pruik.

Ik wilde zo nu en dan nog vriendinnen zien, tijd met Riemer doorbrengen (Antwerpen! Lakonia!) en met mijn moeder uit eten. Dat had ik immers al met de verjaardag van mijn stiefpa, ergens in februari, beloofd.

Komt wel goed, schatje

Aanstaande donderdag vertrek ik naar Tokio, daar blijf ik de hele maand november. Ik wilde het digitale nomadenleven, en in plaats van klussen zoeken in Japan, besloot ik vlak voor vertrek een boel te schieten. Ydence, de shoots van maandag, nog drie shoots van morgen… Ik neem ze mee en bewerk ze daar. Want hey, waarom niet?

Ook de blogposts die ik nog wil schrijven maak ik daar wel. De website-aanpassingen die ik nog wil doen, kan prima in Japan. En wat ik nu eens níet wilde? Er helemaal doorheen zitten, als ik daar dan aankom.

“Weet je wat? Ik ga weer vlogs maken in Japan! Elke week eentje!” Ik riep het vorige maand, maar ik ben erop teruggekomen. Ik ga wel vlogs maken als ik me verveel. Als ik tijd over heb. Ik hoef me tegenover niemand te bewijzen, er is geen enkele reden om me zó uit de naad te werken dat ik eens in de zoveel tijd met hoofdpijn op de bank lig. Zolang ik mijn fotowerk netjes en op tijd aflever, komt alles goed.

Maar De week van Toeps dan?

Meer en meer kreeg ik een hekel aan het weekoverzicht. Waar ik mijn Instagram nog eens leegschudde, en nét iets uitgebreider vertelde wat jullie eigenlijk al wisten. “Lief dagboek, maandag deed ik dit. Dinsdag deed ik dat.” Met het weekoverzicht verschoot ik ook direct mijn kruit voor andere blogposts, want stel dat ik over het ISK-symposium had geschreven, was de fotopost dan niet enorm mosterd na de maaltijd geweest? Ik besloot het even te laten voor wat het was – en het was heerlijk.

Toch benieuwd naar wat ik allemaal uitspook? Als ik zin heb post ik dingen op Snapchat (biancatoeps). Bijna dezelfde dingen verschijnen ook in mijn Instagram Stories (@biancatoeps), omdat men het nog steeds niet eens is over het leidende platform. En omdat iedereen er blij van wordt: hierboven een foto van mij met een kitten, backstage op één van de shootdagen. Miauw.