Jullie zijn vast bekend met de hashtag #treatyoself. Dus toen ik tijdens het googlen (“Goh, wat zullen we eens gaan doen met Oud & Nieuw?”) deze retraite tegenkwam, sprak de titel me direct aan: Retreat Yourself. Een vierdaags yoga-retreat in een oud Belgisch klooster. I’m in!

Le klooster, aka Rosario B&B

Kalm aan en rap ‘n beetje!

Had je mij dit een aantal jaar geleden verteld, dan had ik je glashard uitgelachen. Een yoga-retreat? Da’s toch voor totale zweefteven? Hmm, misschien word ik wel gewoon een zweefteef. Ik vertelde Riemer over het retreat, en tot mijn grote verbazing wilde hij zelfs mee! Niet het hele retreat, want hij moest helaas nog gewoon werken op oudjaarsdag, maar hij zou zich die avond bij de groep aansluiten.

Oh ja, de groep. We waren met een groep van zo’n vijftien man. Of nou ja, één andere man en de rest vrouwen. De meeste vrouwen hadden geen partner, en hadden best een pittig jaar achter de rug. Logisch; wie gaat er anders met Oud & Nieuw, alleen, op yoga-retreat? Voor sommigen was het het eerste dat ze in lange tijd voor zichzelf deden.

Voor mij was het een zoektocht naar meer rust. Ik heb in de laatste maanden van 2015 zó hard gewerkt, en de agenda voor januari staat ook al bomvol. Ik wilde in ieder geval die vier dagen rust, en hopelijk zou ik iets leren om mee te nemen in de toekomst.

#treatyoself

Nu vraag je je misschien af hoe zo’n retreat eruitziet. We deden twee keer per dag yoga; één keer ‘s ochtends voor het ontbijt, en één keer in de namiddag, voor het avondeten. Over dat eten gesproken: het was goddelijk! Vegetarisch, biologisch, gezond en o-ver-heerlijk. Een Belgische deelneemster merkte op dat ze foto’s had moeten maken van het eten, omdat haar omgeving thuis niet zou geloven dat vegetarisch eten zó lekker kon zijn.

Super eco bio healthy Thaise curry, omnomnom! (by Chispa, check die FB!)

Knor knor

Het retreat vond plaats in een oud klooster, omgebouwd tot B&B. We deden yoga in de oude kapel.

De yogalessen waren rustig, niet te moeilijk, en vooral niet gericht op resultaat. Niets zo jammer als mensen die yoga doen om te laten zien wie het langst op z’n hoofd kan staan. Daar gaat yoga namelijk helemaal niet over. Yoga gaat over ademhaling, over rust, over de verbinding voelen met alle delen van je lichaam. Niet zelden komt het voor dat je een concert van knorrende maagjes en “omvallende stapeltjes”, zoals mijn moeder dat zou zeggen, door de ruimte hoort zingen. Door spanningen los te laten in het lichaam, kunnen je organen weer vrij werken.

Niets zo charmant als een spreuk aan de wand

Op de avond van de jaarwisseling, toen Riemer zich net bij de groep had gevoegd, deden we een spel. Zo’n spel met kaarten waarop spreuken staan. Nu vind ik sommige van die spellen best oké, maar de introductie van dit spel deed mijn haren al overeind staan: “Omdat toeval niet bestaat, zul je altijd de kaart trekken die op dit moment het beste bij je past.” Eh, nee. Toeval bestaat wél, en je pakt helemaal geen kaart die bij je past, je pakt gewoon een random tegeltjeswijsheid, waarbij je vervolgens zelf een invulling bedenkt. Dat de invulling die je bedenkt bést eens nuttig kan zijn, geloof ik wel. Als een kaart je aan het denken zet over een onderwerp, prima. Maar toen trok Riemer zijn kaart…

Shrek is love… Oh wacht.

Hahaha! Ik rolde nog net niet van het lachen van de bank. “Maar, maar, misschien kan je het anders lezen? Misschien kan je het lezen als: je mag gelukkig zijn.” Eh, ja, nee, oké.

Happy new year

Naast al het eco-bio eten, was er gelukkig iemand zo vrij om oliebollen vanuit Nederland mee te nemen. Dus even voor twaalven deden we ons tegoed aan vette hap met poedersuiker. Moet ook gewoon kunnen!

Om twaalf uur telden we af bij de vuurkorf, staken we sterretjes aan en gooiden we allemaal een briefje in het vuur. Iets om achter te laten in 2015. Ik schreef “f*cking drukte” op mijn papiertje. Burn baby, burn.

Drukdrukdruk

Als we niet yoga-den, aten of wandelden, las ik mijn boek. Busy heet het, en als ik het uit heb, volgt hier op de blog een boekbespreking. Ik heb het nog niet uit, en dat irriteert me een beetje. Vier dagen retreat, en maar een half boek gelezen? Nou goed, ik was er ook om uit te rusten. “Wees zacht en liefdevol”, hoor ik de yogajuf zeggen. Dus ik heb het boek nog niet uit, en dat is helemaal prima.

Afijn, het boek leert je dus om minder druk te zijn. Om direct voortvarend aan de slag te gaan, besloot ik meer dan duizend Facebook-“vrienden” te verwijderen. Valt het jullie ook wel eens op, dat je je aandacht laat leiden door mensen die je amper kent? Iemand die wil weten welke camera ik gebruik en of hij/zij die ook moet kopen, iemand die een nieuwsbericht post over de Kardashians, wat je dan tóch even leest… Die mensen verspillen steeds minuutjes van je tijd, tijd die je dus níet aan mensen besteedt die het wél verdienen. Kortom, ik heb flink gesnoeid, en voel me nu al rustiger.

Back to life

Op de laatste dag van het retreat voelde ik me eventjes een beetje sjaggo. “Dit ga ik nóóit thuis volhouden!”, dacht ik. Maar als een ware yogi accepteerde ik dat, dus ik ga ervanuit dat het weer druk wordt als vanouds. Elke ieniemini improvement is meegenomen, en mocht het écht te druk worden… Dan boek ik gewoon weer zo’n heerlijk retreat! (Deze bijvoorbeeld, oooh me wants it!)