Er zijn dingen die niet goed samengaan. Muziek luisteren en typen. Open zijn en geheimen bewaren. Een webshop runnen, websites bouwen, foto’s maken en ontspannen. Een boek schrijven en bloggen. Maar toch staat nu Everglow op en probeer ik tegelijkertijd zinnen uit mijn toetsenbord te krijgen. Het is al te lang geleden.

Boekdingen

Het is iedereens favoriete openingszin de laatste tijd: “Hoe gaat het met je boek?” Ik kan inmiddels wel weer zeggen: “Goed!” Maar wát een werk. Deze woensdag had ik een grote meeting bij de uitgeverij, waarin we alle nog openstaande correcties zouden gaan doornemen. Ik was stiknerveus. Een paar dagen daarvoor nog liep ik te ranten: “Nee! Nee! Nee!” Ik was het met een groot aantal correcties niet eens, en zag op tegen dag waarop ik mezelf de hele tijd zou moeten verdedigen. Gelukkig viel het mee: na mijn uitleg konden een groot aantal dingen blijven staan, al was het soms met een kleine aanpassing of toevoeging. Sommige punten besloot ik zelf los te laten. Doorbikkelen nadat je reserves op zijn? Onmogelijk, volgens de uitgever. Prima, dan herschrijven we de zin.

Uiteindelijk zijn we maar tot de helft gekomen. Half januari doen we de rest, en in de tussentijd werk ik nog even wat dingen bij uit het eerste deel. Daarna volgt dan nog een correctieronde door de persklaarmaker, dan wordt het gezet en dan gaat het boek naar de drukker. Ook daar wil ik bij zijn, want aangezien ik de cover zelf ontwerp, en ik dat voor het eerst doe, wil ik graag wat drukproeven zien.

Nerdy dingen

In de tussentijd werk ik aan twee websites. De opdracht voor een derde en vierde zijn ook al binnen, dus januari zit ook goed vol. Het is leuk om te doen, maar er zit ook een tijdsdruk achter nu. Als ik in december achter ga lopen, dan komt januari eveneens in de knel. Aanvankelijk had ik een week vrij met kerst, maar die week is inmiddels opgevuld met halve dagen Photoshop, WordPress en boekcorrecties.

Catfish de luxe

Ik had me in Japan voorgenomen meer tijd te gaan steken in mijn sociale leven. Met deze drukte is dat lastig, maar ik maak vorderingen. Ik sprak af met iemand die ik via internet leerde kennen en dat werd heel gezellig.

Tegelijkertijd begon de persoon uit dit stuk, waar het vorig jaar zo mee was misgelopen, óók weer te appen. In het begin was ik argwanend, want we hadden nog wel wat uit te praten. “Oké, snap ik, doen we”, was zijn reply. Maar het kwam er nooit van. We probeerden sinds ik terug ben uit Japan (en da’s inmiddels al een maand) af te spreken, maar de afspraak ging steeds niet door. In eerste instantie haalde ik mijn schouders erover op: “Prima, heb ik extragratis vrije tijd om iets voor mezelf te doen!” Maar toen ik voor persoon B een afspraak met persoon A liet schieten, waarna persoon B niet kwam opdagen (“Sorry, ik was in slaap gevallen!”), was ik er klaar mee.

Shipwreck

En dat alles bij elkaar bleek me toch zwaar te vallen. Donderdag werd ik wakker als emotioneel wrak dat moest huilen bij elk liedje van Ed Sheeran dat langskwam (en niet alleen Supermarket Flowers, want da’s logisch). Vrijdag werd ik wakker met een verrassingsmigraine from hell. Toch ploeterde ik door mijn halve dag aan ingepland Photoshopwerk, ging ik langs de apotheek en haalde ik een biefstuk bij de Albert Heijn. Ik voelde me een zombie, dus ik hoopte dat ik zou aansterken van DIY Loetje. In plaats daarvan hing ik niet veel later kotsend boven het toilet. Ik appte Riemer en die kwam gelukkig meteen. Hij masseerde mijn rug, nam mijn telefoon op toen de Picnic-bezorger belde en deed vervolgens ook de deur open. Toen ik sliep, sloop hij zachtjes mijn kamer uit.

Vandaag gaat het wel weer. Mijn lichaam voelt alsof ik gisteren de hele dag Jezus-style een houten kruis heb rondgedragen, compleet met zwepende Romeinen en zo’n doornenkrans. Maar de spanning is grotendeels weg, en met pijn is veel beter te leven dan met spanning.

Future plans

Volgende week is het kerst. Behalve de halve dagjes werk – ja, zelfs op Eerste Kerstdag, maar hey, wat moet je anders doen? – heb ik afgesproken met Jacomien en persoon A van hierboven. Ik logeer de halve week bij Riemer en ik denk dat we iets lekkers gaan koken. (Geen DIY Loetje trouwens, want dat doet Loetje zelf toch beter.) De week erna is rustig: ik bouw dan slechts één site. Tijd om nog wat vrienden in te plannen. De week dáárna staat er een uitje Antwerpen met Daniëlle gepland en moet ik toch echt aan de slag met site 3 en 4.

Ik zal proberen tussendoor rust en tijd voor vrienden in te bouwen. Het is de eeuwige struggle, dat wordt wel duidelijk als je mijn blogarchieven van de laatste jaren doorkijkt. Maar goed, al die tijd is het ook gewoon goedgekomen. Dus dat komt het nu ook.