Niet zo lang geleden postte ik hier een blij stukje over dat ik was gestopt met de pil. Dat beviel allemaal prima, op één klein dingetje na: zonder de Diane-35, die ik vanaf mijn vijftiende slikte tegen acné, brak er plots een huidexplosie uit.

De eerste paar maanden nog niet. Ik prees mezelf gelukkig en dacht dat ik, met mijn 30+, inmiddels wel uit de puberteit was. Helaas. In maart, toen ik naar Tokio ging, zat mijn gezicht vól pukkels.

Nu denk je misschien: Huh, maar dat viel toch best mee? Nope. Ik had gelukkig een super goede make-up artist bij me (thanks a million Charlotte!) en toen zij naar huis was rende ik naar de winkel voor wat dure, Japanse make-up. Ik smeerde met Japanse anti-acné wondercrèmes en voor de rest waren er apps en Photoshop. Maar op mijn telefoon staat bewijs:

Not good. Ik voelde me er vreselijk onzeker door, en had vaak zelfs geen zin om te filmen voor mijn vakantievideo. Make-up is niet echt mijn ding, en door al dat gesmeer wordt het ook niet beter. En het ergste: alle pukkels veranderden in gemene littekens, die nog eeuwig rood bleven!

Maan can’t feel her face

Ondertussen ging Maan, die ik kort daarvoor in Hongkong nog even had ontmoet, door naar Korea. In Korea liet ze haar huid behandelen, bij een beroemde Koreaanse kliniek. Ze schreef er deze blogpost over.

“Dat wil ik ook!”, dacht ik. Belinda, een vriendinnetje van mij uit onze modellentijd (dat klinkt heel cool, maar zo cool waren we niet haha) reageerde op de blog. Ze heeft huidtherapie gestudeerd en werkt inmiddels al tijden bij Esthetisch Centrum Jan van Goyen. “Daarvoor hoef je niet naar Korea hoor, haha!” Ze bracht me in contact met de marketingafdeling van haar werk en ik mocht een behandeling komen doen!

Ondertussen waren mijn pukkels gelukkig een stuk minder geworden – ik denk dat mijn hormonen inmiddels weer een beetje tot rust zijn gekomen, en verder kreeg ik van de huisarts een tube benzoylperoxide mee. Dat spul werkt geweldig tegen pukkels, maar droogt de huid wel verschikkelijk uit. Ik zag er inmiddels zo uit:

“Ik ben Toeps en ik ben boos!”

Julia-style precisie

Het werden drie behandelingen, bij huidtherapeute Julia Ahmed. Julia was totaal niet wat ik verwachtte bij een huidtherapeut. Ik weet eigenlijk niet wat ik wél verwachte, maar in ieder geval niet een bloedmooie, half-Egyptische meid van mijn leeftijd. Julia houdt niet van op de foto gaan, al begrijp ik totaal niet waarom. Ze houdt wél van het pijnigen van haar patiënten, als het resultaat daardoor mooier wordt.

De eerste afspraak die ik had was voor microdermabrasie. Het doet denken aan het zandstralen van een gevel, maar dan met steriele kristallen in plaats van zand, en die gevel… Dat is dan dus je gezicht.

Na deze schuurpapier-achtige behandeling ging Julia nog éven los op alle onderhuidse pukkels en onzuiverheden. Met een steriel naaldje verwijderde ze élk plekje, iets waar ze erg veel plezier in leek te hebben. “Oh wacht, daar zit nog iets! Ja, ik ben heel precies!”

De dag na de microdermabrasie en het geprik. “Ach, ik hoef toch niet op tv!”, grapte ik. Vervolgens belde EditieNL…

My face, so hot right now

Een paar weken na de microdermabrasie was mijn huid optimaal voorbereid op de IPL-behandeling. IPL betekent Intense Pulsed Light en dat is ook precies wat het is. Felle lichtflitsen, die pigmentvlekjes en bloedvaatjes doen verschroeien. Ik nam kantoorcollegaatje Sonja mee voor de foto’s.

Sonja doet normaal bruiloften, can you tell?

Wow, wat is dat heftig zeg! Nadat mijn gezicht was schoongemaakt en ingesmeerd met een geleidende crème, en mijn ogen waren beschermd met een gek brilletje, begon Julia te zappen. Flits! Au! De folder legt het gevoel uit als een elastiekje dat tegen je huid wordt geschoten, maar ik denk dat het meer voelt als je arm verbranden aan een heet strijkijzer. Het verschil daarmee is wel dat het gevoel snel weer wegtrekt. Vergelijk het met peper versus wasabi: Van peper staat je mond nog minutenlang in de fik, wasabi is heet maar ebt snel weg.

Waar ik níet op was voorbereid, waren de lichtflitsen. Ja, je ogen zijn dicht, en ja, je hebt een brilletje op, maar de flits gaat dwars door je huid heen en bereikt je ogen via de binnenkant. Je ziet gele en rode flitsen, en je eerste reactie is een knijpreflex. Ik moest mezelf heel erg vertellen door te blijven ademen en te ontspannen, anders zou ik geheid met hoofdpijn naar buiten lopen.

Na de behandeling, rode vlekken everywhere

Enkele weken later, tijdens mijn tweede keer IPL, probeerde Julia me op haar manier te helpen: We praatten over reizen en ze begon op te sommen welk lekker eten er in Marrakech allemaal te vinden was. “Couscous! Tajine! Dadeltaartjes!” Hoewel ik niet echt kon antwoorden tijdens de pijnlijke zaps, hielp het wel. De tweede behandeling leek veel sneller voorbij dan de eerste.

Na een IPL-behandeling voelt je huid als je, nou ja, zo’n Engelse tourist bent in Spanje, die direct de hele dag op het strand is gaan liggen. Ont-zet-tend verbrand. Zo rood ben je niet, maar zo voelt het wel. Julia smeerde me in met super sterke zonnebrand, en ik moest de komende dagen uit de zon blijven.

Dirrrty

De volgende dag zie je dat het begint te werken: het gezapte pigment komt naar boven, waardoor je bruinige vlekken op je gezicht krijgt. De “dirty look”, aldus de folder. Twee plekken op mijn voorhoofd waren bijzonder verschroeid, hier kwamen korstjes op. Ik was even bang dat dit juist littekens zou opleveren, maar dat bleek gelukkig niet het geval.

Die vlekjes op mijn (voor de kijker) linkerwang, da’s die “dirty look”. Pigment, be gone!

Het resultaat

Goed, één microdermabrasie en twee IPL-beurten later: het resultaat! Ik moet zeggen, na de eerste keer zag ik veel meer verschil dan na de tweede keer. Dat klopt ook wel, Julia had me al gezegd dat er grenzen zijn aan wat bereikt kan worden. Hoe dan ook, er is duidelijk verschil te zien. De littekens op mijn wang zijn nog wel zichtbaar, maar een stuk minder opvallend. Kortom: totally worth it!

En voor de duidelijkheid nog eventjes naast elkaar:

Helaas zijn mijn hormonen nog steeds niet helemaal chill, waardoor er nog steeds op de meest onfortuinlijke momenten pukkels verschijnen. Bijvoorbeeld vanmorgen, toen ik de tweede serie after pics wilde maken. Jottem.

“Ik ben Toeps, en ik ben nog steeds boos!”

Ik denk dat ik, zolang mijn hormonen blijven feestvieren, vaker bij Julia zal terugkomen. Misschien eens in het jaar voor een zap-sessie van nieuwe littekentjes, en elke paar maanden voor een blije martelsessie met naaldjes en schuurkristallen. Want ja, wie mooi wil zijn…

Ben je ook benieuwd geworden naar de mogelijkheden? Neem dan contact op voor een intake via:

Esthetisch Centrum Jan van Goyen
Concertgebouwplein 11
1071 LL Amsterdam
T: 020 – 3055 811
huid@jvg.nl

Meer infomatie over prijzen vind je hier.

Deze blogpost is in samenwerking met Esthetisch Centrum Jan van Goyen. Dat houdt in dat ik de behandeling gratis heb gekregen, maar dat zij geen invloed hebben op de uitkomst van mijn review.