_{Deze post bevat een aantal items die ik gekregen heb van webshop Juniqe.}

Zo. Terwijl Riemer en ik als jij dit leest waarschijnlijk de casa in Zaandam staan te boenen voor de laatste inspectie, staat de maison in Den Haag er vredig bij. Het is af. Of nou ja… Bijna. Maar af genoeg om jullie de foto’s te showen.

Natuurlijk kan ik op de KonMari-laan niet zonder de tips van opruimgoeroe Marie Kondo, want met maar 25 vierkante meter moet je creatief zijn. Ik sprak deze vrijdag op de housewarming party van het gebouw met een aantal buren die ook bewust voor zo’n kleine crib hadden gekozen: “Heerlijk, ik móet nu keuzes maken!” Precies.

Goed, we beginnen bij de voordeur: Entree!

Ik keek laatst Andere Tijden over autisme, en één van de autisten had net zo’n spoorkaart hangen. Maar het wordt nog erger: ook het bordje naast mijn voordeur maakt me een ware trein-autist. Het werd gebruikt in oude treinen, om het rijtuignummer aan te geven. De spoorkaart vond ik trouwens op Marktplaats, de andere leuke treingoodies (er komt nog meer) kocht ik via Perron8.

Naast mijn deur hangt een sleutelkastje, braaf met 3M klittenbandstrips opgehangen, want ja, je mag niet boren. Ook de spoorkaart hangt daarmee trouwens, en tot nu toe is ‘ie nog niet naar beneden gelazerd! *klopt af*

Als je binnenkomt zie je de eyecatcher van dit huisje: mijn vintage groene lockerkast! Ik kocht ‘m speciaal voor hier, en besloot dat de muur dan lichtroze moest. Links staan nog wat posters die naar Riemer moeten, helemaal rechts op de eerste foto zie je de adventkalender van Juniqe en een stapel boeken waar ik nog iets mee moet. Verder: Furby’s. Omdat het kan. De ene is trouwens z’n nepwimper kwijt, zonde!

Bovenop de kast staan een foto en een tekening van mij. De foto maakte Ruud Voerman, met collodion. Ik smeerde mijn halve gezicht in met witte schmink, en voelde me een soort weirde, genderloze warrior. De tekening rechts werd in Parijs gemaakt, toen mijn vader en stiefmoeder trouwden. Dat was in 1993, ik was toen acht. Ik lijk nu meer op die tekening dan toen.

De binnenkant van de kast is trouwens heerlijk KonMari. Het was niet mogelijk al mijn kleding in lades te doen, daarom kwam ik tot de volgende oplossing: Ik liet Werkplaats35 (alwaar ik de kast kocht) plankjes maken in de middelste locker, en vond bij Ikea op de kinderafdeling de best passende dozen. Extra voordeel: de voorkant is van doorzichtige mesh. Ik verdeelde mijn truien op kleur, zo vind ik altijd direct de trui die ik zoek.

Nog een KonMari-protip: Wil je leuke herinneringen vaak zien, maar vind je het te druk aan de muur? Hang ze aan de binnenkant van je kast! Zo kijk je er elke dag naar, en is elke keer dat je je kast open trekt een klein feestje.

Dan mijn bed. Het is een unieke combinatie van een Ikea Brimnes-bed, custom handgreepjes, twee tatami-matten van Marktplaats en een futon van Kerup, die ik bij de Otto bestelde. Het dekentje met de Hongkong-print kreeg ik kado van Juniqe. Zo leuk!

Boven mijn bed hangt het klassieke Tomado-rekje dat ik bij de HEMA kocht. “Hey, dat lijkt wel die van de tekening!”, zei een buurmeisje me op de housewarming. Ik geloof dat ik mijn buren heb aangespoord ook de regels te breken. Oeps.

Het “Bitte Ruhe”-bordje komt uit een Duitse nachttrein, en vond ik eveneens bij Perron8. Heerlijk. Alleen de muur aan de lange kant van het bed is nog leeg. Ik weet nog niet zo goed wat ik daar wil hangen. Hebben jullie ideeën?

Slimme opbergdingen: de afstandsbedieningen en opladers liggen in het laatje van mijn nachtkastje. Erop staat Tanuki, mijn nachtlampje. Je ziet het nu niet, maar als het donker is knippert zijn hartje rood. Hij is van de kinderafdeling van Ikea.

In de linkerlade zit mijn was, kleding die ik nogmaals aan wil en mijn pyjama’s. Zo kan ik ‘s avonds als ik naar bed ga snel mijn kleding in deze la gooien, en wordt het geen rommel op de vloer of op de stoel.

In de rechterlade zitten mijn broeken, want ja, dat paste nu eenmaal goed.

De KLM-trolley had ik al, en past stiekem nét niet lekker achter mijn bed, maar hij is te leuk om weg te doen. Hij doet dienst als tv-meubel, en in de deurtjes verstop ik dvd’s (ik moet nog een nieuwe speler…), snoeren en mijn administratie. Geheel volgens KonMari-maatstaven gooi ik zo veel mogelijk weg, maar als ondernemer móet je nu eenmaal bonnen bewaren. Contracten en garantiebewijzen zitten in de map “bewaren”. Eens in de zoveel tijd ga ik hier doorheen, want het huurcontract van mijn óude huis mag natuurlijk straks in de versnipperaar.

Links naast mijn bureau staat een welbekend Ikea-kastje met daarop een plastic bak die ik ooit voor een euro bij KLM scoorde. Daarin een papieren bak, en dan dáárin weer een mapje “bonnen volgende maand”, en een mapje “privé/pending”. Ik streef ernaar dit mapje leeg te houden, maar soms moeten dingen even blijven liggen. Verzendbewijsjes, bijvoorbeeld. Deze map check ik wekelijks, en dan kan meestal alles weg.

Je zag ‘m net al: aan de muur hangt een super vette aluminium print van Tokio. Ook deze heb ik gekregen van Juniqe.

En omdat de zijkant van mijn vintage locker was bekrast met een hakenkruis (alhoewel, deze hooligan was zó dom dat ‘ie in plaats van een echt hakenkruis eerder een Japans tempelsymbool tekende), besloot ik daar maar wat overheen te hangen. Bij Juniqe zocht ik daarom een viertal ansichtkaarten uit.

Het eerste kaartje is echter niet van Juniqe, die kocht ik in Shimokitazawa (Tokio), in een winkeltje waar jonge kunstenaars hun creaties verkopen. Het tweede kaartje is een ode aan mijn vliegtuignerdheid, het derde kaartje stelt San Francisco voor.

De quote op nummer vier vind ik super. Ik weet dat Juniqe ook heel veel motivational posters te koop heeft, met teksten als: “Wake up, kick ass!”, “Do more of what makes you happy” of “Dreams don’t work unless you do”. Ik krijg daar altijd een beetje jeuk van, alsof die posters steeds maar weer zeggen dat het niet genoeg is. Dat je méér moet. Daarom koos ik voor dit citaat uit het dagboek van Mozart. “Vandaag niks beleefd. Ook mooi.”

Nummer vijf is een kaartje dat ik in Japan kocht, in Kamakura bij de grote Boeddha. Ik ben niet zo’n Action-Boeddhist hoor, maar de kaart herinnert me aan een leuke dag, dus hey. En kaart zes… Je snapt me.

Bij de HEMA kocht ik ooit magnetisch plakband. Dat plakte ik achterop deze kaarten, waardoor ze als een magneetje aan mijn kast blijven plakken. Zo kan ik ze verplaatsen, omwisselen etc. Handig!

We kijken nog even de andere kant op. Dit is mijn keuken, en zoals je kunt zien is ‘ie *Trump-stemmetje* huuuuge. Voor zo’n klein huis, althans. Nog twee kleine KonMari-protips: Zorg voor zo min mogelijk zooi op het aanrecht. Streef voor je keuken naar easy-to-clean. En stop dingen in bakjes. Zo pak je ze eenvoudig uit de kast, en wordt het veel minder snel een rommeltje.

Natuurlijk heeft mijn casa ook nog een badkamer. Niet bijzonder groot, maar goed genoeg. Ik snap alleen nog steeds niet welke mafketel het een goed idee vond om een deel van de sifon grijs te maken. Ik bedoel, hallo?! Het was vast dezelfde persoon die de twee kranen onder de wasbak op ongelijke hoogte monteerde, zodat mijn wastafelkastje een centimeter of acht van de muur moet staan. Awel.

Ook in de badkamer geldt: zo min mogelijk spullen in het zicht. Easy-to-clean. Ik heb ook geen flessen shampoo in de douche staan, bijvoorbeeld. Die neem ik mee de cabine in, droog ik na afloop af en zet ik weer terug in het kastje.

Het Metaltex-wasrek, dat ik vorige week binnenkreeg, was in eerste instantie een tegenvaller. Hoewel ‘ie kleiner was dan de vorige, en dus beter paste, zou je ‘m volgens de website van Bol.com ook half kunnen gebruiken. Nou, dat bleek dus niet te kunnen! En dat leek mij juist zo praktisch, want zoals je kunt zien blokkeert ‘ie half de douche. Gelukkig zitten er wielen onder, waardoor het rek zo te verplaatsen is. Pfiew!

En als ik dan even géén was te drogen heb… Dan parkeer ik ‘m gewoon in de berging! Want ja, gelukkig heb ik die ook nog. Vlak naast mijn voordeur, dus alles is zo gepakt. Ik besloot mijn jassen, schoenen en draadmandenrek met wintertruien en beddengoed hier te stallen. Binnenkort komt er nog zo’n kek hakenbord van Ikea binnen, om al mijn petten aan te hangen.

Nou, dat was het! Of nee, ik heb op -1 ook nog drie vierkante meter berging, en hoewel mijn berging de netste is van allemaal, denk ik niet dat een foto daarvan veel toevoegt. Er liggen fotospullen, schroevendraaiers, mappen administratie van voorgaande jaren, knutselwerkjes die ik als kind maakte en koffers.

Dinsdag is Zaandam verleden tijd. Dan is dit alles wat ik heb. Ik ben er zo blij mee!