Wat voorafging, in Goede Tijden, Slechte Tijden: Na een niet zo geweldige vakantie in Amerika en een heerlijke periode in Japan, was het tijd om weer terug naar Nederland te gaan. Ik wilde ergens anders gaan wonen, dát wist ik. Maar waar…? (Deel 1 van dit jaaroverzicht vind je hier.)
Juli – Such compact, much wow
Ik propte al mijn nieuwgeshopte items in mijn koffers (met van die plastic stofzuigerdingen) en ging terug naar Nederland. Het onbekende tegemoet.
Plots stond alles op losse schroeven. Waar moest ik wonen? Wat zou er gaan gebeuren? Heel juli was onzeker, en dat ging nog door tot in…
Augustus – picture perfect
Voor mijn verjaardag gingen we naar Antwerpen. Normaal altijd heerlijk, maar nu zat ik enkel te stressen. Gelukkig werd het snel beter: Riemer werd gebeld over zijn appartement in Rotterdam, en ik vond op internet de pagina van QM Studios. Den Haag. Het was eigenlijk allemaal heel logisch.
Begin augustus fotografeerde ik Pepijn voor de tweede keer, met onder andere deze fijne foto als resultaat.
Ook fotografeerde ik, samen met Maan en Charlotte, de nieuwe collectie van Ydence. In Riemers nieuwe hometown: Rotterdam!
Samen met Charlotte organiseerde ik weer fotoshootdagen, waar onder andere Claudia en Julia op afkwamen.
September – tiny
In september was het dan eindelijk zo ver: Ik kreeg de sleutels van mijn nieuwe huisje! Een tiny house (ook wel gewoon “studio” genoemd) van vijfentwintig vierkante meter. Het is alles wat ik ooit heb durven dromen en meer – ik kan wel zeggen dat dit de beste beslissing van heel 2017 was. Ik had me-time nodig, en die heb ik nu. Ook is mijn kleine huisje ontzettend overzichtelijk, en natuurlijk is alles heerlijk KonMari. Meer foto’s en uitleg vind je hier.
En, ik heb er geen foto’s van maar it did happen: Het was super gezellig ramen eten met Estrella.
Oktober – iets met towers
Ook Riemer kreeg zijn sleutel, van dat prachtige appartement op de Kop van Zuid, met dat geweldige uitzicht. Ik heb alleen maar shitty foto’s, maar je snapt het idee.
Op een rustige zaterdag werd ik plots langs Lee Towers gestuurd voor een filmpje. Natuurlijk móest ik ook even een selfie.
Na het zien van bovenstaande foto verfde ik mijn haar snel weer blauw en knipte ik mijn pony. Een make-uppie van Charlotte deed de rest.
Verder begon ik met privélessen Japans, dus ik kan nu… Haha, who am I kidding. Ik kan nog geen zinnig gesprek voeren. Maar goed, als ik rustig zo doorga, wordt het ooit vást wel wat.
November – jetset
Charlotte en ik besloten dat het tijd was voor een uitje. We bezochten de Star Wars Identities-tentoonstelling in Utrecht.
Ik at nog een hapje Japans met broertjelief, hakte wat knopen door en besloot om Mitchell en Lianne volgend voorjaar in Azië op te zoeken. Vanuit Tokio is een bestemming als Hongkong natuurlijk “om de hoek”, haha.
Ik at trouwens hapjes Japans met wie maar wilde. Riemer, Charlotte, Britt en Joosje, Fleurski… Nabe, okonomiyaki of ramen is altijd een goed idee.
Voor Ydence fotografeerde ik in november de party-collectie, in het fancy Hoxton-hotel.
December – the beginning in the end*
*ik ben een Bones-aflevering, hehe!
In december was het tijd voor nieuwe plannen. Allereerst knutselde ik een nieuwe layout voor deze blog, maar misschien nog wel leuker: Ik plande mijn Japan-trip! Zo reserveerde ik de hotels waar Riemer en ik in gaan verblijven tijdens onze rondreis.
Ik gaf privélessen photoshop, fotografeerde bij een make-upschool en deed tussendoor nog een shootje met Estrella, met Japanse kapster Nancy. En omdat jullie het altijd zo leuk vinden, hier een mouseover.
Vorige week bewogen Charlotte en ik ons nog met Sterre door Rotterdam voor een shoot, maar dat resultaat laat nog tot januari op zich wachten. Ik heb wel vast een kleine sneak peek. Ik ben nog steeds verbaasd dat dit mocht, dus mensen: Koop allemaal deze supermarkt leeg, mega chille peeps!
Kerst was vrij rustig, maar ik kreeg alsnog hoofdpijn. Gelukkig trok die al snel weer weg na een paar uurtjes stilte, zodat ik Maans Derde Kerstdag niet hoefde te missen. Toch gaf dat wel aan dat ik toe was aan een uitje, maar dat zou snel goedkomen, want ik zit dit te typen in een Groningse boerderij, op yoga-retreat.
2018 – Lettitkooo!
En dan volgend jaar, vanaf 12 februari: JAPAN! Dit wordt mijn kamer. Oh, zoveel zin in.
Hier op het yoga-retreat is iedereen bezig met loslaten en intenties voor 2018, dus ehm, laat ik daar ook eens over nadenken.
Ik merk dat ik me nog nét iets te veel aantrek van de groep. Ik wil dat iedereen me aardig vindt, en dat ik leuk gesprekjes met iedereen kan voeren. Vanmorgen zorgde dat bijna voor overprikkeling, nog voordat ik het ontbijt goed en wel achter de kiezen had. Ik vind het lastig dat ik sommige meningen niet deel (zo liep ik subtiel weg tijdens de Tarot-workshop, omdat ik daar écht helemaal niks mee kan), en denk dat mensen me dan zullen veroordelen. Ik verdedig me voor mijn gevoel al de hele dag omdat ik op mijn laptop bezig ben. “Ben je aan het werk?”, vragen ze stuk voor stuk. Niet kwaad bedoeld, zeker niet. Maar waar zij een boek lezen, knutsel ik een custom-editor-styles.css, of maak ik dit jaarverslag. Ik vind het leuk om te doen. En dat is ook gewoon prima.
Dus ehm, wat neem ik mee, en wat laat ik los? Ik ga eens kijken of ik me minder druk kan maken om anderen. Aardig gevonden worden, tja. Het is leuk, maar 1) normale mensen vinden je niet meteen stom als je anders bent, en 2) vinden ze dat wel, ktxbai. Dit wil ik meenemen in alles, want ik merk dat het zelfs mijn vakantieplannen met Riemer in de weg zit. Ik wil leuk zijn, gezellig zijn. Maar het enige dat er gebeurt is dat ik overprikkeld raak. En dat is ironisch genoeg dan weer voor niemand leuk.
Goed, ik ben benieuwd: Wat laat jij los, en wat zijn jouw intenties voor 2018? Laat het me weten in de comments!
3 reacties op “De hoogtepunten van 2017 – deel 2”
Je kunt niet meer reageren.
Dat aardig gevonden worden moet ik ook echt een keer loslaten. Jij zegt het eigenlijk perfect: “normale mensen vinden je niet meteen raar als je anders bent”. Wat ik mee neem? Genieten van kleine dingen!
Loslaten: invullen voor anderen.
Intenties: beter voor Maren zorgen. Ik ben al zolang ik op eigen benen sta moeder en vriendin en werknemer en dat soort. Zorg altijd eerst voor iedereen en als laatst voor mezelf. Dat moet stoppen, ben mezelf echt zo vergeten de afgelopen jaren dat ik daar gewoon (fysiek en mentaal) last van ben gaan krijgen.
Dus vanaf nu: wat wil IK en wat moet ik daar voor doen. Best een uitdaging!
Beste wensen alvast lieve Toeps. Ik wens jou rust en overzicht. X
Goed plan, veel succes met het uitvoeren! En dankjewel.