“Well, it’s groundhog day… Again.” Bill Murray speelt in de film uit 1993 een cynische journalist die groundhog day (een suffe, regionale feestdag) steeds opnieuw moet beleven, totdat hij het goed doet. Gelukkig geloof ik niet in dit soort voorbestemming, al begin ik me al bijna af te vragen of ik mijn moeder eens moet bellen. Want Japan is weer dicht, ik woon weer bij Riemer, en ik ben precies even ver als een jaar geleden. Dit alles met dank aan omicron en een stapel stom papierwerk, dat ervoor zorgde dat ik in de drie weken dat de grens open was alsnog niet kon emigreren.

Ik voel me ergens een sukkel, want deze keer geloofde ik het echt. Dat het door zou gaan. Ik was netjes uit de Lee Towers verhuisd, was de laatste wasjes aan het draaien, deed nog snel een paar fotoshoots (“voordat het te laat was”) en was zelfs te gast bij Spijkers met Koppen, om te komen vertellen over mijn appartement en aanstaande verhuizing naar autistenparadijs Japan.

Het bleek fake news, want ik ging niet. De grenzen zijn namelijk weer dicht “for the time being”. Het lijkt erop dat dit voornamelijk te maken heeft met een tekort aan quarantaine-faciliteiten, want nu vrijwel elk land weer hoog-risico is en meerdere dagen verplicht in een hotel moet verblijven, hebben ze kamers tekort. En hoewel de WHO zich al heeft uitgesproken tegen dit soort travel bans, en omicron toch al in het land is, houdt premier Kishida z’n poot stijf. “For the time being”, hoe lang dat ook mag zijn.

Hoewel ik het eigenlijk enorm slecht trek, zal ik in dit blogje toch proberen er een positieve draai aan te geven. Een terugblik op het jaar dat niet had moeten zijn. Een jaar van niks, van wachten, van onnodig geld uitgeven. Maar ook een jaar van “Ik ben autastisch!”, van stadswandelingen, van vliegtuigjes kijken op Schiphol en van een huis kopen op afstand… Heel veel afstand.

Hieronder een overzicht van het afgelopen jaar, met aan aantal never-seen-before kiekjes, vers uit het archief van mijn iPhone met semi-onbeperkte storage.

In januari verhuisde ik uit mijn fijne Haagse mini-huisje. Ik had de huur al opgezegd voordat Japan z’n sluiting aankondigde, maar de sluiting zou ook maar vijf weken duren, zeiden ze. Grapjassen.

Ook mijn kantoor had ik opgezegd. Mijn nieuwe werkplek werd een klein bureautje in Riemers slaapkamer. (Onze slaap- en werkritmes zijn zo anders, dat ik in de woonkamer slaap. Elke ochtend om 9:00 doen we een soort wisseltruc, waarbij Riemer via de keuken naar zijn kantoortje verplaatst, en ik naar mijn bureau in de slaapkamer.)

In januari knutselde ik een hack om i-type film in 600-type Polaroids te krijgen. De hack komt erop neer dat ik vier AA-batterijen op de contacten van de 600-camera aansluit, zodat de camera i-type film, waarbij er geen batterij in het pakje foto’s ingebouwd zit, kan gebruiken. Dit heeft twee voordelen: i-type film is goedkoper, en er worden meer leuke designs voor gemaakt. Zo was de directe aanleiding voor deze hack het uitkomen van een Star Wars collab… Only for i-type.

Hierna heb ik eigenlijk weinig meer met de Polaroid-hobby gedaan, omdat ik er hier de ruimte niet voor heb. Maar het lijkt me nog steeds geweldig om dit idee verder uit te werken naar een verkoopbaar product. Polaroid Originals, hit me up!

Werk-related nieuws: mijn boek was 15.000 keer verkocht, dus ik kreeg een sticker van de juf, of eh, ik bedoel de uitgever. Verder was ik te gast bij Dook Duikt In, en bouwde ik aan diverse websites voor klanten.

En tja, wat doe je verder in coronaland? Wandelen, Pokémon GO spelen, dat soort dingen.

In februari fotografeerde ik de cover voor Een Steekje Los. “Laten we het nu vast doen, voordat je weg bent”, aldus Myrthe van Blossom Books, dit hele jaar. Ik fotografeerde nog twee boeken in de serie ná deze, maar goed, dat wisten we in februari nog niet.

Verder deed ik nerdy work, onder andere voor multitalent Valentina Tóth en mijn uitgever, knipte ik mijn eigen haar en vond Metro dat nieuwswaardig. Ondertussen legden we de laatste hand aan “Ik ben autastisch!”, het kinderboek over autisme dat ik samen met Esther Walraven en Roozeboos maakte. Oh ja, en ik wandelde. Het was koud.

Ik kan me er niet heel veel van herinneren, maar als ik zo naar mijn foto’s kijk, dan begon de situatie me in maart echt op te breken. Er gebeurde… Vrijwel niks. Ik werkte, en zag eindelijk weer eens twee van mijn vriendinnen. Buiten. Het was nog steeds koud.

Via Twitter ontdekte ik het #TreurOmmetje, een wandeling waarin je op zoek gaat naar de schoonheid in de lelijkheid. Goed gelukt, al zeg ik het zelf.

Ik bouwde sites, onder andere voor “Ik ben autastisch!”, dat eigenlijk begin april zou uitkomen (site hier!) maar om uitgeverstechnische reden op 30 maart al bij mensen op de mat lag. Ook speelde ik wat met gradients, gewoon, omdat het kon.

Omdat autismeweek voor de deur stond, verscheen ik samen met Ghislaine (onderwerp van de docu “Mijn vriendin heeft autisme” van Vet Gezellig) in een groot artikel voor RTL Nieuws.

Ik noemde het net al even: autismeweek. De ideale week om kinderboek “Ik ben autastisch!” uit te laten komen.

Ook was ik te gast op Radio 1, wat een goed excuus was om de avondklok te trotseren. Weet je nog, de avondklok? Het voelt op de een of andere manier als een ander leven, een ander jaar, en zeker niet een paar maanden geleden. Maar mijn gevoel van tijd is sowieso van slag dit jaar; sommige dingen lijken wel gisteren, andere dingen zijn niet veel meer dan een vage herinnering. Kan ook aan mijn mentale staat gelegen hebben.

In maart spendeerde ik veel tijd in hotels, omdat het thuis gewoon echt niet meer ging. Zo hadden Riemer en ik vlak voor de bovenstaande radio-opname knallende ruzie. We legden het snel weer bij, want ja, ik moest nog leuk doen op radio 1, maar het heeft me lang dwars gezeten. Mijn werk is mijn alles, en als dat ergens onder begint te lijden, dan moet ik daar wat mee. Hotels dus, in eerste instantie. Ik schreef er al eerder deze blog over.

Ik spendeer wat tijd bij Aafke en Maan, die wonen in Utrecht dus da’s makkelijk te combineren met mijn favoriete hotel. Samen met Maan fotografeer ik ook Anniek, in de fotogenieke buurt van Riemers huis, die ik inmiddels op mijn duimpje ken van de vele wandelingen.

In mei ben ik druk met een heleboel grote web-projecten die door elkaar heen lopen. Thuis is de situatie nog steeds gespannen, waardoor ik er uiteindelijk toch voor kies om een tijdelijk appartement in de Lee Towers te huren. Daarover schreef ik eerder deze blog.

Aangezien ik de sleutel van dit appartement pas in juni kreeg, spendeerde ik in mei veel tijd in hotels. Naast Hilton by Hampton in Utrecht, is CitizenM bij Schiphol favoriet.

Natuurlijk kon ik het niet laten om in Utrecht even de boekhandel binnen te lopen (toen dat weer mocht) om mijn schatjes in de winkel te zien liggen.

In mei fotografeerden we ook de vijfde Hoofdzaken, van niemand minder dan mijn bestie Aafke Romeijn! Haar boek, “Ga gewoon wat leuks doen”, gaat over depressie. De shoot vond wederom plaats in de studio van Maan.

Super tof in mei: Ik was te gast in de Ready for Take-off podcast! Deze podcast werd opgenomen op de luchthaven van Eindhoven, en natuurlijk moest ik even een selfie maken in het oefenvliegtuig van het Summa College.

In juni verhuisde ik dus naar de Lee Towers. Dat had zo z’n voordelen en nadelen. Voordelen: een ruimte voor mezelf, zodat ik rustig kon werken, slapen en mijn webshop weer nieuw leven in kon blazen. Nadelen: stikheet, asociale buren en fijnstof galore, want hoe mooi het op onderstaande foto ook lijkt, in de praktijk liggen de torens tussen industriegebied en snelweg, met als kers op de taart nog de friet- en drive-walm van de KFC.

Mijn boek tikte de 20.000 aan, ik gaf lezingen (waarvan er eentje grandioos mislukte door wifi-problemen), bouwde verder aan grote websiteprojecten en wandelde zo nu en dan naar Schiedam.

Goed, dat was juni. Het begon me zo onderhand te dagen dat ik niet voor de Olympische Spelen Japan in zou komen, al hield ik hoop: “80.000 mensen binnenlaten en dan de rest van de wachtenden niet, dat kunnen ze toch niet máken?” Oh, sweet summer child.

Ik heb de hele dag aan deze post gewerkt, dus de volgende zie je over een paar dagen verschijnen. Met daarin onder andere: shoots voor AutiTalent, brandalarmen, een uitje naar Antwerpen en meer!