Het is 31 december 2016, tijd om terug te blikken op een bewogen jaar. En hoewel iedereen 2016 maar een rotjaar vindt (want Trump, oorlog in de wereld en duizend dode artiesten), was het voor mij eigenlijk best een fijn jaar. Laten we beginnen bij het begin… Januari!

Januari – ロックンロール

2016 begon met het verbranden van een briefje met daarop de woorden “f*cking drukte”, tijdens het yogaretreat in België. “Wat wil je achterlaten in 2015”, was de vraag. Ik wilde rust, verwijderde duizend Facebookvrienden en zou het komende jaar nog meer fijne beslissingen nemen.

Maar eerst: werk. Ik fotografeerde voor Ydence en andere klanten met mijn broertje aan mijn zijde. Bijzondere momentjes, aangezien ik mijn broertje eerder een lange tijd niet had gezien. Maar het klikt gelukkig weer als vanouds.

Met visagistenvriendinnetje Charlotte deed ik de shoot voor de winnares van de Kerstwinactie. Sanne gaf ons de vrije hand, en dat hoef je ons geen twee keer te vertellen: Kom maar door met die glitter!

Oh enne, de titel van dit kopje? Das ist Rock’n’Roll auf Japanisch! Ik verscheen als hand- en borstmodel in een spotje voor Google (#lifegoals!) én ik boekte mijn anderhalve maand Japan. Sugoi ne!

https://www.youtube.com/watch?v=7RtTasbk9Ck&width=790

Februari – Bitchin’

In februari beklaagde ik me op mijn blog over zelfcensuur. Weemoedig dacht ik terug aan 2008, de tijd dat ik alles gewoon op mijn blog kon zetten, omdat ik niet bang hoefde te zijn dat ook maar íemand het zou lezen. (Maar dat gebeurde dan toch, waarna ik dan dikke problemen had.)

Ik was op dat moment bezig aan een monsterlijke klus, na een monsterlijke shoot voor een semi-Italiaanse pakkengrossier. Gaan ze dit lezen? Misschien. Maar ik heb na de shoot zélf vriendelijk bedankt voor een vervolgopdracht, dus ik heb vrij weinig te verliezen. Afijn.

De shoot, die door de baas (een semi-Italiaan) onnodig lang en lastig werd gemaakt wegens een onophoudelijke stroom van briljante ideeën (in de trant van: “Waarom schiet je niet vanaf een hoger perspectief?”), vond plaats in Studio 13. Je weet wel, dat ding met die ramen. Had de klant besloten, nog voordat ik überhaupt was geboekt. We waren voortvarend bezig, toen de baas plots naar buiten keek en dacht: “Dit ziet er niet uit als Italië.”

Hij verzocht me eerst nog om de ramen wél te fotograferen, maar het uitzicht niet (???), en toen dat niet bleek te lukken moest het in de nabewerking gebeuren. “Kan je er niet iets Italiaans achter shoppen of zo?” Inmiddels had ik zin om er op elke foto een pizza slice achter te plakken, maar goed, ik prees me gelukkig met mijn goede afspraken en wees de klant erop dat dat extra zou kosten.

“Hmm, kun je het dan niet gewoon wazig maken of zo?” Kut. Bijna net zo veel werk, no extra moneys. Vierendertig beelden. Never again, never again.

Verder in februari: Ik vierde met Riemer ons eenjarig jubileum (zó kort nog maar?!), konmari-de mijn fotospullen en rockte roze haar.

Ook elk jaar in februari: The Model Convention. Al sinds het begin van Fashionmilk vaste prik, en ook al deed ik amper nog wat met het modellengedeelte van mijn blog, TMC is altijd té leuk om te missen. Ik trommelde Charlotte op en samen gingen we op zoek naar nieuw talent.

Maart – Alles kan stuk + Konnichiwa, Bitchez

Eind februari en begin maart werden we geteisterd door lekkage. Er verschenen vlekken op de muur, water druppelde uit het plafond en langs kabels, waardoor we op een gegeven moment ook nog voor de helft van het huis zonder stroom zaten. Gelukkig werd uiteindelijk de oorzaak gevonden: een losgeraakte afvoerbuis in de douche van onze bovenbuurman.

Ondertussen ruimde Riemer zijn huis in Hilversum leeg, omdat er nu dan toch eindelijk biedingen binnenkwamen! Al met al dus een super hectische (halve) maand, waarin ik ook nog even foto’s van Sterre maakte én Ydence High Summer fotografeerde.

Van Polette kreeg ik een nieuwe bril, waar ik nog steeds helemaal verliefd op ben.

En toen was het tijd om te gaan! TOKIO, HERE I COME!

Ik vloog van Amsterdam naar Osaka, en hoewel daar eerst een heleboel kan-niet-mag-niet bureaucratisch gezeik over was, mocht ik uiteindelijk toch het stukje Osaka – Tokio overslaan en in plaats daarvan de Shinkansen pakken. Na wat gedoe (iets met daglimieten van mijn pinpas en credit card) had ik dan, een ruime dag later, eindelijk de sleutels in handen van mijn paleisje-voor-zes-weken. Sugoi ne!

Vanuit Tokio vloog ik eind maart ook nog “even” door naar Hongkong, want hey, ik was toch in de buurt. Maan zou daar ook naartoe komen, een dag later.

Meer over mijn Hongkong-avonturen lees je hier en hier, en zie je terug in de video die een stukje verder in deze blogpost te vinden is.

Eenmaal terug in Tokio ontmoette ik Charis en Jarijn, die in Hongkong wonen maar er even niet waren toen ík daar was, omdat ze op vakantie waren in, juist, Japan. Ik schoot een aantal geweldige foto’s met Anne in bloeiend Shinjuku Gyoen, en een paar dagen later kwam Charlotte aan.

April – Koffergirl

Charlotte en ik werkten al eerder voor Suitsuit, dus toen ze hoorden dat we naar Japan gingen, kregen we een opdracht mee. Een opdracht, en een geweldige roze kofferset. Een eerste inkijkje in onze shoot- en shop-avonturen kreeg je hier, het eindresultaat vind je hier.

Je hebt vast wel eens zo’n Facebook clickbait-artikel voorbij zien komen over een penisfestival in Japan? (“Never nuke a country twice, huhu-” Nee.) Nou, daar gingen Charlotte en ik dus ook maar even langs! Een uitgebreid verslag lees je hier.

Natuurlijk konden ook bezoekjes aan het kattencafé, de onsen en het Kawaii Monster Café niet ontbreken.

Charlotte ging naar huis en niet veel later kwam Riemer aan. Omdat ik in die paar dagen ertussen op Netflix iets had gezien over verlaten mijnbouw-eiland Hashima, kreeg Riemer niet veel tijd om van zijn jetlag te bekomen. Hup, op naar Nagasaki!

En als je dan toch in Nagasaki bent, dan pak je natuurlijk ook even die andere attractie mee: Huis Ten Bosch!

Na het Nagasaki-tripje hadden we eventjes tijd in Tokio, maar niet lang, want kort daarna vertrokken we alweer richting Nara. We verbleven in een pension tussen de hertjes, waarna we doorgingen naar Kyoto (bamboebos, aapjes), Hakone (hot springs, gek clickbait-zwembad met wijn, groene thee en koffie – waarvan níemand gelooft dat het écht goed voor je is hoor!) en Tokio Disneyland.

Van deze gigantische trip maakte ik een video, die je hieronder nogmaals kunt bekijken. PS: Blijf tot het einde kijken voor de bloopers!

Mei – Zonder mij

Begin mei schreef ik een blogpost vol tips voor de makers van Holland’s Next Top Model. Ze lazen het, ik werd uitgenodigd bij Endemol, zou een “teach” gaan geven, maar toen… Toen bleek contractueel bepaald dat Anna Nooshin (samen met alle andere RTL-getekende vloggertjes) alle teaches mocht doen.

Achteraf eigenlijk maar goed ook. Als ik als maker betrokken zou zijn geweest, had ik nooit van die scherpe recaps kunnen schrijven. Maar goed, meer daarover later in dit jaaroverzicht.

Ook in mei: Het afscheidsconcert van de “oude” K3, voor volwassenen! Ik had even 100% schijt aan mijn imago en ging samen met Riemer (die zo mogelijk nog meer schijt had aan zíjn imago) naar de show in het Sportpaleis in Antwerpen. (Slecht filmpje!)

Verder fotografeerde ik in mei wat nieuwe meisjes van Tjarda, waaronder Merel Bloem. Wacht, zei er iemand bloem? Charlotte rende direct naar buiten om wat onkruid te plukken, enne, dat stond beeldig!

Juni – RIP Fashionmilk, welkom terug Toeps

Ik had het in Japan al besloten, en de blog qua design aangepast. Maar in juni ging echt de knop om: Bezoekers op Fashionmilk.com werden vanaf dat moment doorgeschakeld naar Toeps.nl/blog. Ik was Fashionmilk al een tijdje zat, en qua inhoud is er in juni dan ook vrijwel niks veranderd. De “Fashion” in Fashionmilk zat me in de weg, ik bén namelijk helemaal geen fashionblogger. En dat dacht men vaak wel. Onder mijn eigen naam ben ik, in de loop van het jaar, ook steeds meer persoonlijke, politieke stukken gaan schrijven. “Dat past toch niet helemaal op Fashionmilk”, zei mijn gevoel.

Begin juni was ik door De School van Mieke Petiet ingehuurd om hun eindexamenwerk te fotograferen. Vijf dagen in Amsterdam, drie dagen in Zeeland. Omdat assistent Maan en ik geen zin hadden in gesleep, besloten we een B&B te boeken in het pittoreske Middelburg. We haalden zelfs de krant.

Een weekje later gingen Riemer en ik er even tussenuit. De Thalys was goedkoop dus we boekten een uitje Disneyland Parijs! Alles ging goed en wel, totdat een of ander “verdacht pakketje” het metroverkeer ontregelde. We misten onze trein naar huis en moesten verplicht nog een nachtje blijven. Hulde voor InShared trouwens, die hebben alles vergoed.

Dit jaaroverzicht gaat verder in het volgende deel, waar ik overigens nog aan moet beginnen. Maar goed, stay tuned, to be continued, alles. Tot later! HIERRR! 💕