Het schijnt het motto van de meeste celebs te zijn: nooit de comments, reacties of recensies lezen. Die wil je niet zien, is het idee. Nu scoort mijn boek over het algemeen vrij goed, dus veruit de meeste recensies die ik tegenkom zijn positief. Toch is er zo nu en dan iemand die schrijft alsof ik persoonlijk op hun tenen de sirtaki heb staan dansen.
“Dit is een boek dat ik niet had willen lezen. Ik kreeg het opgestuurd om te jureren voor de Hebban Debuutprijs en dus las ik het van begin tot eind. Het liet me gekleineerd en verdrietig achter”, schreef een blogger. Nu begrijp ik dat je een boek stom kunt vinden, maar jeetje. Sorry.
Not here to make friends
Eerder deze week ging een oud-klasgenote van de kunstacademie los op Facebook. De klacht was een bekende: ik was arrogant, betweterig en verwend. Hoewel 95% van de lezers mijn boek goed vindt (zie, daar heb je de arrogantie al), is er altijd een klein groepje dat me niet kan uitstaan. Ik hoor deze klacht al jaren.
Het zijn vaak mensen die mijn humor niet begrijpen. Of nee, dat is mijn arrogantie natuurlijk. Poging 2: Het zijn vaak mensen die mijn humor niet grappig vinden. Die niet kunnen lachen om bitchy rants, boze visualisaties en snappy comebacks. Mensen die mij, bijvoorbeeld op Twitter, vermanend toespreken: “Maar Toeps, dat is niet zo heel aardig!”
Nu is het nooit mijn doel geweest om aardig gevonden te worden. I’m not here to make friends is niet voor niets een van de quotes op de voorpagina van deze blog. Al is dat eigenlijk ook maar een grapje, en ben ik stiekem ontzettend aardig, zeker naar mijn vriendinnetjes toe. Vriendinnetjes bij wie ik overigens ook heerlijk kan bitchen, over mafketels en idioten en sukkels en assholes.
Net als Elyse
Toen ik in 2003 het eerste seizoen van America’s Next Top Model keek, was daar Elyse Sewell. Het slimme, sprieterige meisje dat eigenlijk liever geneeskunde ging studeren, en de show stal met opmerkingen als: “Wie verdient dit modellencontract? Nou, niemand? Een modellencontract is geen mensenrecht?” Haar rant in de confessional booth is echt een hele mood op zichzelf, en haar latere LiveJournal was dé inspiratie voor mijn blogcarrière.
Elyse leerde me een belangrijke les: het is helemaal oké om een wijsneus te zijn. En ja, dan zul je altijd mensen tegenkomen die dat niet kunnen waarderen. Tyra Banks, bijvoorbeeld. Of een ex-klasgenoot van de kunstacademie. Het raakt me niet, want ik weet: ik ben liever zoals Elyse, dan aardig.
The Aspie World
Toch ben ik ook niet van steen. Toen lieve volger Eline me vertelde dat ze mijn boek had opgestuurd naar Daniel van The Aspie World, en dat hij er een video over wilde maken, bonkte mijn hart in mijn keel.
Ik heb nog niet zo veel reacties op mijn Engelse boek. Wat nu, als mijn humor totaal niet overkomt in een andere taal? Wat nu, als héél de Engelssprekende wereld mij een arrogant stuk vreten vindt? Dat zou toch wel een tikje vervelend zijn. Op Goodreads klaagde zelfs iemand die mijn Kickstarter had gebacked: “Toeps’s writing style and tone in the beginning chapters leaves a bad taste in my mouth.” Nogmaals, sorry.
Gelukkig was de video van The Aspie World erg positief! Om Daniel te citeren: “A very well written book from an autistic person’s point of view. Funny, well-grounded and down to earth.” YES! Ik maakte een vreugdedansje en voegde de quotes en het fragment toe aan mijn website. Soms is het dus wél fijn om de recensies te lezen.
Related posts
Sosjaal
Vorige maand fotografeerde ik Cynthia. Onder de oude garde misschien wel bekend als Miss Lipgloss, maar tegenwoordig bloggend onder de naam Cynthia.nl, want we zijn allemaal geen 15 meer, en dat goedje waar vooral je haar in bleef hangen mag lekker in de 00’s blijven. Cynthia dus. Een verrassende ontwikkeling voor sommigen, want eh, jullie vonden elkaar toch helemaal niet aardig?
15 reacties op “Nooit de comments lezen”
Je kunt niet meer reageren.
En sommige mensen zijn gewoon jaloers… :-)
Ik vond je boek erg leuk en informatief om te lezen. Bedankt!
Hallo Bianca,
Jouw boek was een eyeopener voor mij. Dank je wel voor het schrijven van het boek!
Ik ben bezig met een cursus als autisme ambassadeur en iedereen uit ons “klasje” die je boek heeft gelezen, vindt het een aanrader. Ik ook!
Hoi Bianca,
Jouw boek is verhelderende en herkenbaar voor mij
Dankjewel voor het schrijven van het boek het is een echte aanrader!
Wat een fijn boek, ik snap nu meer van mijn 14 jarige meissie. En.. misschien ook wel iets meer van mezelf..
fijn! Dank..
Boek net in één ruk uitgelezen. Kinderversie besteld voor mijn zoon, die net de diagnose heeft gekregen. Naarmate ik me verder in autisme verdiep wordt het steeds duidelijker waar ik zelf sta op het spectrum (vermoedelijk wel, ik heb mijn leven nu goed ingericht maar daar had ik wel drie burnouts voor nodig) én waarom ik autisten vaak stukken leuker vind dan neurotypische mensen. Dat je de term autist terugpakt als geuzennaam vind ik geweldig. Ik promoot al jaren hetzelfde met de benaming gek. Ga alsjeblieft door, op jouw manier. Dat helpt.
I’m 62 years old and reading your book….your spot on! There is so much I can identify with. You have said things that give me clarity and helps to understand just how much my life has been like this…not ‘nervous break downs’ but melt downs…loads of them, school, marriage, kids, university twice, work, family…it’s all there in black and white…just like my life. Thank you.
Hellyn in the UK.
Thank you for your comment! I think it’s especially cool when people from other countries read my book!
Wat een gekkies die maffies. Onze dochter heeft het gelezen toen ze 9 was (en ik destijds grotendeels ook) en zei daarna: Ik herken zooooo veel. De pedagoog die 2 keer langs kwam vond dat onderzoeken altijd nog kon. Dus inmiddels 3 jaar later… vinden er binnenkort eindelijk gesprekken en testen plaats. Ook zij ziet er niet autistisch uit, is vriendelijk, grappig, heeft vriendinnen en is heel creatief. Mensen gaan verbaasd zijn ALS er een diagnose uitkomt. Die mensen zien ook niet de enorme woede uitbartsingen, de snelle overprikkeling e.d.
Maar eh…wat ik zeggen wou… tof boek en mensen die zielig doen…jammer dan.
Gisteren las ik je boek uit. ik ben blij met wat het me heeft geleerd. Over anderen maar ook over mijzelf.
Op 8 jun1 2020 kreeg ik om 14:15 voor mij volkomen onverwacht te horen van de poh ggz dat ik – toen nog waarschijnlijk – autisme had.
(‘Nou’, zei ik ‘ik had liever gehad dat je zei dat ik hoogbegaafd was!’ Waarop zij antwoordde: ‘Dat ben je sowieso al.’ Toen ben ik maar een nieuwe opleiding gaan doen aan de School voor Fotografie.)
Mensen in mijn omgeving die er meer vanaf wisten dan ik waren helemaal niet verrast. Nu ben ik veel aan het lezen over het onderwerp en noteer ik mijn ervaringen. Mogelijk kan ik zelf ook eens met een eigen publicatie anderen helpen.
Als partner van een vrouw met wat vroeger PDD-NOS heette, vind ik je boek erg verhelderend. Ik herken veel van waar mijn vrouw soms tegenaan loopt.
Bedankt!
Beetje laat om hip en mee te zijn (as usual) en blij dat ik een uitzondering gemaakt heb op de ‘nu lees ik nooit meer een auti boek’. Nu lees ik dus nooit nog een auti boek geschreven door psycho pro’s. Niet alles kwam even zacht aan (‘nog eventjes mannelijke’ it-pro stereotiepe auti)maar snap het wel. Het meeste gelachen (maar misschien niet zo bedoeld) met de beste uiteenzetting over de auti & vaccinatie kwestie (om een of andere reden recent weer een hot topic…) en alles wat daar nog over moet gezegd worden :)
Een vrij late reactie op dit blog, maar jouw boek werd mij aangeraden door een vriendin (met ASS) die mij hierin herkende. Jouw boek was een eye opener en leidde ertoe dat ik zelf een diagnose traject in ben gegaan. Inmiddels ben ik 36 jaar en heb ik eindelijk een diagnose die mij helpt. Ik ben hierdoor gestart met medicatie voor prikkelverwerking, ik heb mijn leven (mede door jouw tips) beter in kunnen richten en ik weet eindelijk waarom sommige dingen in het leven mij niet lukten. Zonder twijfel het meest levensveranderende boek wat ik heb gelezen, omdat ik door de vervolgstappen daarna eindelijk weet wat er aan de hand is en hoe dat heet.