Niet al te lang geleden werd ik benaderd door iemand van Kiehl’s. Het beautymerk organiseerde een event over autisme, en omdat ze mijn blogs hadden gelezen, vroegen ze of ik het leuk zou vinden om te komen. De mail had het over crème, en over Autism Speaks, dus in eerste instantie had ik mijn twijfels. Eerst maar even bellen.

We don’t need no

Voor wie nu denkt: twijfels, hoezo? Nou, Autism Speaks is onder (voornamelijk Amerikaanse) autistische bloggers, om het zacht uit te drukken, niet erg populair. Dat heeft een aantal redenen. Zo praat(te) Autism Speaks vooral óver autisme, maar niet mét mensen met autisme. Ook zien ze autisme, volgens de bloggers, als een epidemie die moet worden gestopt; als een vreselijke aandoening die gezinnen verscheurt, en waar een medicijn tegen gevonden dient te worden. En hoewel autisme, vooral in heftige gevallen, ongetwijfeld zwaar is voor gezinnen (én autisten zelf!), zijn er ook genoeg mensen met autisme die zichzelf absoluut niet zouden willen veranderen, mocht er morgen een “wonderpil” worden uitgevonden. “Wij zijn goed zoals we zijn”, aldus de bloggers. En ja, dat ben ik eigenlijk wel met ze eens.

Maar goed, er werd dus een event over autisme georganiseerd, en ik was toch wel nieuwsgierig naar hoe-en-wat dan precies. En wat had die crème ermee te maken? Voor zover ik weet houden mensen met autisme helemaal niet van crème.

Die crème, dat bleek Kiehl’s Ultra Facial Cream. En dan in een Limited Edition, gepromoot en ontworpen door Matthew McConaughey. Wat hij verder met autisme te maken heeft weet ik eigenlijk ook niet.

Deze foto voegt niet echt wat toe aan het verhaal, maar kijk hoe mooi dat licht valt!

Maar dan het goede nieuws: De opbrengsten van de actie worden in de Benelux niet gedoneerd aan Autism Speaks, maar aan het AutismeFonds. Het AutismeFonds werkt er hard aan om het begrip voor mensen met autisme te vergroten, en helpt mensen met autisme zo goed mogelijk mee te komen in de maatschappij. (Dusse, doe ff doneren!)

Praten met autisten

Het evenement werd georganiseerd in samenwerking met de Nederlandse Vereniging voor Autisme. Er zouden drie volwassenen met autisme spreken, plus een moeder-van. Kijk, zo moet het dus. Niet praten óver, maar praten mét. En ik werd, als undercover-autist, gevraagd om foto’s te maken. (No worries, gewoon betaald en zo.)

Er waren bloggers en journalisten en er was een lekker ontbijtje georganiseerd. Natuurlijk kwamen de gasten niet stipt om 9:00 binnen en begonnen we dus ook niet precies om 9:30, tot enige ergernis van autistische sprekers, hihi.

Lucifers tellen

Na een korte introductie door Kiehls en NVA-directeur Swanet Woldhuis (“autisme is onzichtbaar, net als deze crème” – mooi bruggetje Swanet!) mocht Gijs Horvers het podium pakken. Zijn praatje was een stukje stand-up comedy, waarin hij al grappenmakend alle vooroordelen over autisme aan de kaak stelde. Nee, we kunnen niet in één seconde zeggen hoeveel lucifers er op de grond liggen, als je een doosje leegkiepert. Althans… “Het is stiekem heel makkelijk, het aantal lucifers staat gewoon op de verpakking!”, aldus Gijs.

Swanet op het podium

Gijs aan het woord: “Autistencrème? Geneest dat ons of zo?”

Vervolgens werden de gasten (lifestylebloggers, mommy-bloggers en journalisten) in groepjes verdeeld en schoven ze aan bij Jasper Wagteveld en Jellienke Winters – autisten die hun persoonlijke verhaal vertelden – en Aaltje van Zweden, moeder van een zoon met autisme, die zich met haar stichting onder andere inzet voor vroege diagnostiek.

Jasper vertelde over zijn mislukte dates en zijn huidige huwelijk en zoontje. “Kinderen zijn zo onvoorspelbaar. Soms heb je alles gedaan: eten gegeven, luier verschoond… en dan houdt ‘ie nog niet op met huilen. Dan weet ik het soms even niet meer.”

Jellienke over haar zoektocht naar de perfecte jas, voor sommigen toch wel heel herkenbaar…

De bloggers en journalisten luisteren geboeid naar Aaltje, die vertelt dat haar autistische zoon, die als kind niet kon praten, jaren later met een herinnering aan een voorval kwam. “Hij heeft alles dus écht wel begrepen!”

Een functioneel leermoment

Het was erg interessant om andere mensen met autisme te horen praten. Waar ik ontzettend veel herkende in het praatje van Gijs, kon ik stukken minder met wat Jellienke vertelde over haar kledingkast-struggles. (KonMari meid, KonMari.)

Maar misschien nog wel het meest leerzame moment van de dag was een gesprekje tussen Jellienke en twee aanwezige journalistes. De een herkende zich heel erg in Jellienkes verhaal, en vroeg of er ook online autisme-tests bestonden. “Misschien heb ik ook wel autisme!”, zei ze, waarop haar collega zei: “Welnee, jij hebt geen autisme, dat weet ik zeker! Daarvoor functioneer je veel te goed!” En dat terwijl Jellienke ook gewoon een master in de communicatie heeft, en een eigen bedrijf! Ze maakte direct van de gelegenheid gebruik om wat extra uitleg te geven, en nog maar eens duidelijk te maken dat je autisme soms écht niet ziet.

_{Hoewel het belemmeren van je functioneren wél een criterium is volgens de diagnosehandleiding DSM, betekent dat niet dat elke autist chronisch overprikkeld thuis of in een instelling zit.}

Kortom, een geslaagd event, waardoor de bezoekers straks een duidelijker en positiever beeld hebben van autisme. En een mooi, stralend huidje natuurlijk. Bedankt Kiehl’s!

_{DISCLAIMER: Zoals je ziet gebruik ik soms het woord autist. Hoewel sommige mensen dat zien als een belediging (“Je bent geen autist, je hébt autisme!”) heb ik er zelf geen enkele moeite mee. Je noemt iemand die je huis schildert ook een schilder, al is ‘ie logischerwijs meer dan dat. Daarnaast vind ik dat autisme verweven is met een persoon, waardoor “autist” in mijn oren soms zelfs beter klinkt als “iemand die autisme heeft”. Het is niet zoals met kanker, dat je iets naars hebt dat genezen moet worden. Oh ja en, het schrijft ook gewoon niet lekker als je de hele tijd dezelfde bewoordingen moet gebruiken. Dus dat.}