Wie is Bianca Toeps?

Hoi, ik ben Toeps. Websitebouwer, fotograaf en schrijver. Dat lijkt misschien een random combinatie, maar eigenlijk is het allemaal heel logisch. Computers vond ik als kind al interessant – ik weet nog hoe ik als tienjarige “tekende” in MS Paint, mijn eerste website maakte met GeoCities, en voor mijn plezier artikelen las uit Encarta, de digitale encyclopedie.

Fast forward tien jaar later, en ik ontdekte fotoshoots en figuratiewerk: het onopvallend in de achtergrond van films en commercials zitten, staan, feesten of whatever er deze draaidag op het programma stond. Niet veel later schreef ik me in voor de studie Communicatie en Multimedia Design, waar al deze dingen bij elkaar kwamen: media, marketing, fotografie en code. Yay!

Na een aantal jaar als modefotograaf gewerkt te hebben, stortte ik me op Fashionmilk, een online magazine over de Nederlandse modellenwereld. (Het verhaal van Fashionmilk lees je hier terug, in drie delen.) Het platform draaide op WordPress, en ik bouwde het zelf. Ook fotografeerde, schreef en ontwierp ik voor het platform. Onze tapmaddel (aka Holland’s Next Top Model) recaps waren een groot succes. Daarnaast blogde ik al sinds 2004 op persoonlijke titel. Op een gegeven moment ben ik gestopt met Fashionmilk, en is het platform opgegaan in wat toen Toeps Blog werd. De WordPress-ervaring die ik met Fashionmilk had opgedaan, ben ik rond deze tijd ook gaan inzetten voor anderen.

Toen ik 26 was, kreeg ik de diagnose autisme. Enige tijd heb ik dit stilgehouden, maar omdat er daardoor geen ander woord meer uit mijn virtuele pen kwam, ben ik ook hierover gaan schrijven. Dit wekte de interesse van een uitgever, waardoor in 2019 mijn eerste boek, Maar je ziet er helemaal niet autistisch uit, het levenslicht zag. Het boek werd een groot succes, met meer dan 40.000 verkochte exemplaren. Het is inmiddels vertaald naar het Engels, Duits en Italiaans, en bewerkt tot kinderboek Ik ben autastisch! Meer over mijn boeken vind je op deze pagina.

In 2008 kwam ik voor het eerst in Japan, op bezoek bij vriendin Maan. Vervolgens fotografeerde ik er, blogde ik er, werkte ik er aan mezelf en mijn boek, en vanaf 2016 zat ik er eigenlijk zo’n drie maanden per jaar – de maximale periode op een toeristenvisum.

En toen kwam covid. Ik was in Japan toen het begon, maar ik moest weg. Net nu ik van plan was er iets permanenters te zoeken, zodat ik niet steeds mijn spullen naar vriendin Kei hoefde te sturen als ik wegging. Ik besloot me volledig op dit plan te storten, want eerlijk, ik had toch niet heel veel beters te doen tijdens de lockdowns. Mijn visum-aanvraag was al snel goedgekeurd, al heeft het vervolgens nog veertien maanden geduurd voordat de grenzen openden. Maar inmiddels woon ik dus in Japan! Mijn boek daarover, Deze autist ging naar Japan (en wat er toen gebeurde zal je verbazen) verscheen in september 2023 bij Blossom Books.

Verder hou ik van Disneyparken (laten ze in Japan nou net de beste hebben!), kringloopshoppen, knutselen met Polaroid-camera’s en al mijn geld doneren aan de Starbucks – en dat terwijl ik helemaal geen koffie drink.

Ik hou niet zo van hokjes of identiteitspolitiek, maar als ik mezelf dan toch moet omschrijven: ik word meestal verliefd op mannen, maar soms ook op vrouwen. Ik identificeer me niet heel erg met mijn vrouwelijke geslacht, maar nog minder met het non-binary label of nieuwerwetse pronouns. Meer daarover lees je hier.

Op deze website vind je mijn fotografie- en webportfolio’s, informatie over mijn boeken, en blogs: persoonlijke stukjes, reisblogs en meningen – ook wel rants, zoals het bloggen ooit bedoeld was.