Travel
Ik ben een sucker voor Azië. In 2008 bezocht ik Japan voor het eerst, en werd ik verliefd. Vanuit Japan maak ik graag uitstapjes naar bijvoorbeeld Hongkong of China. En Disney, oh Disney… Ik heb inmiddels een volle bingokaart: ik heb alle Disneyparken ter wereld bezocht!
Dingen aan/in/over Japan die me stiekem totaal niet boeien
“Dus jij houdt van Japan? Heb je dit al gezien?” Het komt regelmatig voor dat iemand me een video of artikel doorstuurt, want ik hou van Japan dus ik ben vast geïnteresseerd. Hoewel ik begrijp dat dat ongetwijfeld lief bedoeld is, en deze blogpost niet als doel heeft die mensen naar beneden te halen, sloeg interviewster Julie Wevers laatst de spijker op de kop. “…en tempels”, begon ze, waarna ze zichzelf snel corrigeerde: “Misschien hou je wel helemaal niet van tempels!” Ik moest lachen en beaamde dat. Ik vond het heerlijk dat iemand me begreep, en dat inspireerde me tot het maken van onderstaand lijstje: dingen aan/in/over Japan die me stiekem totaal niet boeien.
“Hey Toeps, waarom ga je niet gewoon in Japan wonen?”
In Japan wonen. Ik nam het mezelf voor, in 2008, net nadat ik voor het eerst kennis had gemaakt met Harajuku. Mijn relatie met Arthur was net uit, en in een opwelling kocht ik een ticket om bij Maan te gaan logeren. Maan zat in Tokio. Ik had haar nog maar twee of drie keer gezien, maar goed, yolo avant la lettre en zo.
Dutchies, of eh, Vlamingen in Tokio #5 – Charlotte
De Vlaamse Charlotte (31) is pastry chef en chocolatier en werkte tot voor kort bij een bakkerij in Harajuku. Ze belandde twee jaar geleden in Japan vanwege het werk van haar man.
Dutchies in Tokio, of eh, Odawara #4 – Jalisha
Voor mijn afspraak met Jalisha (25) moet ik de stad uit. Op zo’n anderhalf uur van Tokio ligt Odawara, een plaatsje dat ik voorheen alleen kende als overstapstation richting de nabijgelegen onsen-dorpjes. (Een onsen is een badhuis gevuld met vulkanisch opgewarmd water, en omdat Odawara zo dichtbij Mt. Fuji ligt, zijn er onsen-resorts genoeg in de buurt.)
Dutchies in Tokio #3 – Melissa
Met Melissa (26) sprak ik af voor station Shinjuku, het drukste station van Tokio. “Onder dat grote videoscherm bij ALTA.” Shinjuku is nooit mijn favoriete station geweest, omdat ik er altijd genadeloos verdwaal, dus ik was blij dat ik het videoscherm, en even later ook Melissa, had gevonden.
Dutchies in Tokio #2 – Nadine en Charissa
Tweelingzusjes Charissa en Nadine (beiden 28) zijn, ondanks verschillende studies, toch allebei in Japan terechtgekomen. We spreken af in Hamarikyu Park, omdat het uitzicht daar zó Tokio is: achter de Japanse tuinen doemen de grote, glazen wolkenkrabbers van Shiodome op. Het contrast in Tokio waar de zusjes zo van houden is hier duidelijk zichtbaar.
Dutchies in Tokio #1 – Maria
In eerste instantie had ik met Maria (26) afgesproken op Odaiba, een kunstmatig eiland in Tokyo Bay. Maar toen donkere wolken zich samenpakten boven Rainbow Bridge, besloten we te verplaatsen naar een van Maria’s andere lievelingsplekken: Electric Town Akihabara. We maken foto’s terwijl de toeristen in Mario Karts achter ons langs racen, en drinken daarna een kop koffie. Hoewel Maria zegt enkel “Japans voor noodgevallen” te spreken, is haar manier van spreken ontzettend Japans. Haar oh’s en ah’s, haar hmm’s en so-so-so’s… Ze verraden dat Maria toch Japanser is dan ze zelf denkt.
Kawasaki Warehouse: Kowloon Walled City als gamehal in Japan
Toen ik met Maan in Hongkong was, bezochten we een verlaten eiland. We hebben allebei wel iets met ruïnes, bizarre hoogbouw en andere urban jungles. We hadden het erover hoe jammer het was, dat de Kowloon Walled City niet meer bestond.
Tokyo Rainbow Pride
“Mag ik een foto van jullie maken?”, vraag ik in steenkolen-Japans aan het groepje studenten dat naast ons is komen staan, op het dakterras van de Starbucks in Harajuku. Ze zien er ultiem schattig uit: twee meiden dragen een grote regenboog-Minnie Mouse-strik, een ander meisje houdt een net uit de verpakking gehaalde regenboogvlag omhoog. Verder zijn ze versierd met kleurrijke armbandjes en haarspeldjes, die je hier in Harajuku overal kunt vinden. Naast de grote vlag hebben ze ook kleine vlaggetjes meegenomen; regenboogvlaggen, maar ook die van de EU, Canada en de VS. Ze komen de Rainbow Pride toejuichen, zoveel is duidelijk. Maar of ik een foto van ze mag maken, daar moeten ze even over nadenken.
Tweedehands Tokio: Koenji en de rommelmarkt van Oi Keibajo
In mijn vorige post over tweedehands shoppen in Tokio schreef ik over Harajuku en Shimo-Kitazawa. Deze keer bezoeken we Koenji en het best bewaarde geheim van Tokio: de rommelmarkt van Oi Keibajo-mae!
Tweedehands Tokio: Harajuku en Shimo-Kitazawa
Wie voor het eerst in Tokio komt, de eerste de beste hippe vintagewinkel in Harajuku binnenstapt en het prijskaartje van een smoezelige Adidas-sweater omdraait, schrikt zich een halve hartaanval. Wát?! 35 euro voor dit ding uit de Zak van Max?! Maar het zou zonde zijn om thrifting in Tokio direct helemaal af te schrijven. Want wie weet waar ‘ie moet wezen, en waar níet, kan wel degelijk spotgoedkope pareltjes op de kop tikken. Ik vertel je alles.
Tokio voor nerds: Toys
Zoals ik in het vorige deel van dit tweeluik al beloofde, neem ik je in deze blog mee naar Nakano Broadway. Van Disney-poppetjes tot horloges, van manga tot modeltreintjes, alles wat er maar te verzamelen valt, vind je hier.
Tokio voor nerds: Treinen
Zoals jullie waarschijnlijk wel weten, ben ik een enorme nerd. En zoals iedere nerd z’n obsessies heeft, heb ik die ook; mijn twee grootste zijn treinen en Disneyparken. Nu is Tokio de hemel voor nerds, hier “otaku” genoemd. In deze tweedelige blogserie laat ik jullie daarom kennismaken met mijn nerdy Japan. In de volgende blog bezoek ik verzamelaarsparadijs Nakano Broadway, maar nu eerst: treintjes!
De vergankelijkheid van de Nakagin Capsule Tower
Ik weet niet meer precies waar of wanneer, maar ergens in het proces van het verlangen naar een eigen plekje tot het verhuizen naar mijn geweldige 25m², wees iemand me op de Nakagin Tower. Een toren met capsules, gebouwd in 1972, als toonbeeld van de Japanse Metabolisme-beweging. Mijn droom.
De meest niet-enge brug van Japan
Mensen, ik moet iets bekennen. Ik ben in clickbait getrapt. En dan bedoel ik niet dat ik er enkel op heb geklikt en drie seconden van mijn leven heb verspild, nee, ik heb gisteren acht uur in de trein gezeten, vandaag dik een uur, ik heb 20 euro voor een taxi betaald en een uur […]
72 uur in Chongqing
Ik weet nog goed hoe ik erop kwam. Samen met Riemer zat ik YouTube-video’s te kijken via de Apple TV, over monorails vermoed ik, toen de autoplay met een docu op de proppen kwam. Deze docu, zelf geknutseld door een Noorse student in Chongqing.