Travel
Ik ben een sucker voor Azië. In 2008 bezocht ik Japan voor het eerst, en werd ik verliefd. Vanuit Japan maak ik graag uitstapjes naar bijvoorbeeld Hongkong of China. En Disney, oh Disney… Ik heb inmiddels een volle bingokaart: ik heb alle Disneyparken ter wereld bezocht!
Korea for the gram
Ik ben jullie een update verschuldigd. “Hoe is Korea?”, vragen jullie me steeds. Ik kon er geen antwoord op geven, want dat zou niet eerlijk zijn. Korea kan het namelijk niet goed doen, en dat ligt niet aan Korea, maar enkel aan het feit dat het niet Japan is.
Koreantaine
Het was de dag voordat Riemer en ik naar Disneyland gingen, dat ik besloot om Korea te proberen. Ik wachtte inmiddels al meer dan een jaar op Japan, en het zag er niet uit alsof er de komende tijd iets zou veranderen. En nog langer bij Riemer in de woonkamer kamperen, of in hotels in Utrecht, leek me niks. Dus het werd Korea.
Ik ging naar Disneyland Parijs met een Autipas (en middenin een pandemie)
Ik wilde al maanden naar Disneyland Parijs, maar steeds stelde ik het uit, “want Japan”. Ik kon niet vooruit plannen, ik durfde het corona-risico niet aan, of Riemer moest werken. Maar nadat we in November niet gingen, “want Japan”, en Japan en Omicron me vervolgens weer keihard naaiden, was ik vastbesloten: we gáán. Met Oud & Nieuw. Ben ik ook meteen van die vuurwerk-ellende af.
Het Japanse geheim voor alles
Laatst struinde ik tijdens het wachten op mijn trein door de AKO, en aldaar vond ik Het Geheim Voor Een Lang En Gelukkig leven. Of nou ja… Ik weet eigenlijk niet precies wíe ik moet geloven. Zo is er het Deense “Hygge”, het Zweedse “Lagom”, of “De Weg” van de Chinezen.
Rariteitenkabinet
Afgelopen zondag werd de eerste aflevering van het tweede seizoen Tokidoki uitgezonden – die serie van Paulien Cornelisse over Japan. Hitori-bocchi was het woord van de week. Helemaal alleen. Zo kon ze de hele aflevering paralellen trekken met de huidige coronacrisis en social distancing, want, zo vertelt ze ons: dat doen ze in Japan al […]
Toeps in Kobe en Kyoto: (no) pictures
Na mijn bezoekje aan het saaie, maar heerlijke Takamatsu, stond Kyoto op het programma. Nou ja, eerst Okayama, want daar ging mijn trein naartoe. Ik stopte mijn koffer in een kluisje op het station, bezocht een onsuccesvolle Hard-Off/Off-House, ging terug naar het grote station, besloot dat ik totaal overprikkeld was door al het lawaai daar en pakte de Shinkansen naar Kobe.
Toeps in Takamatsu: Tour de Hard-Off
Terwijl in Nederland het coronavirus flink huishoudt, alles dicht is en iedereen thuis moet blijven, is het in Japan nét iets minder heftig. Ja, bepaalde dingen zijn dicht, al weken. Maar hoewel iedereen de overheid ervan verdenkt de boel bij elkaar te liegen (want Olympische Spelen), lijkt het toch daadwerkelijk mee te vallen hier.
Autist ziet ze vliegen 2: huilen met de KLM klantenservice
Ik ben op dit moment in Japan. Ik had twee vluchten geboekt, de eerste van 28 januari tot 3 maart, en de tweede van 8 maart tot 24 april. Ik zou namelijk 7 maart een lezing geven in Nederland, over mijn boek. Maar toen was daar het coronavirus.
19 is mijn ongeluksgetal
In oktober kwam Hagibis, in Japan beter bekend als Tyfoon 19, de boel verstoren. Deze keer is het COVID-19, aka het coronavirus. Dit feestnummer gaat al een tijdje de ronde in Tokio, Yokohama en verderop in het land. Een groep taxichauffeurs op een partyboot, een dokter die lekker is blijven werken, en dan natuurlijk nog die andere partyboot, de Diamond Princess, waar de al dan niet besmette passagiers nu vanaf druppelen.
Hard-Off en de rommelmarkt van Oi Keibajo
Ik ging shoppen op de Oi Keibajo rommelmarkt en bij Hard-Off. Check de video om te zien wat ik allemaal vond!
Tweedehands scoren in Nederland en Japan
Als vintage-nerd en tweedehands tovenaar hoor ik vaak: “Ik snap níet hoe je het doet. Ik vind nóóit iets leuks in de kringloopwinkel!” Dat is jammer, want tweedehands shoppen is goedkoop, goed voor het milieu én je scoort er unieke items mee. In deze blog verklap ik mijn geheimen, zodat jullie straks ook allemaal pareltjes op de kop tikken voor een paar euro.
Japan in Polaroids
Dit stuk wilde ik de vorige keer al schrijven, maar toen kwam er alleen maar tyfoonpraat uit. En da’s natuurlijk lang niet alles wat ik meemaakte in een maand Tokio, dus bij deze, Japan, de samenvatting.
Tokio Hotel – Monsoon
Nou ja, het was geen monsoon natuurlijk. Het was een tyfoon. Nummer 19 van het jaar om precies te zijn, maar wel nummer 1 qua sterkte. Een mega-tyfoon, die half Japan besloeg.
Ik werd verliefd op Shinjuku – na tien jaar
Ik had het nooit zo op Shinjuku. Het drukste stukje Tokio, met het grootste station ter wereld, waar 8 treinlijnen en nog eens 5 metrolijnen samenkomen (Shinjuku Sanchome meegerekend), waar elke dag meer dan drie miljoen(!) mensen als mieren in een mierenhoop rondkrioelen, en bovenal, waar ik door de meer dan 200 in- en uitgangen nooit iets kon vinden.
Ik werd opgelicht door een zoet kledingwinkeltje in Japan
Japan is het veiligste land ter wereld. In de Starbucks kan je je laptop op tafel laten staan als je even naar de wc gaat, wie z’n iPhone in de metro laat liggen krijgt ‘m vrijwel zeker nog diezelfde dag terug en ‘s avonds loop ik rustig in m’n uppie naar huis. Toch ben ik gisteren opgelicht. Door een mierzoet meisje in een roze jurkje, kawaii speldjes in haar haar en een hoog kirrend piepstemmetje dat haar tien doet lijken, terwijl ze waarschijnlijk vijfentwintig is.
Toeps in Tokio #10 – Terug van amper weggeweest
Ik ben bijna een week in Tokio, en het voelt alsof ik niet weggeweest ben. Oké, het gebouw waar voorheen de Forever21 zat is plots gestript, de WEGO met vintage tegenover Tokyu Plaza is weg en Starbucks heeft het Halloween-menu in plaats van Sakura- of zomerdonuts. Maar over het algemeen kan ik precies verder waar ik gebleven was.