Wat is er veel veranderd. Toen 2017 begon, wist ik nog helemaal niet dat ik later dat jaar naar Den Haag zou verhuizen. Ik woonde in Zaandam, samen met Riemer, en dat liep niet altijd even vlekkeloos. Maar goed, dit stukje heet “de hoogtepunten van 2017”, dus we beginnen met een positieve noot.

Januari – mmm

Riemer is begin januari jarig, daarom boekten we een tripje naar ons favoriete hotel dichtbij huis: citizenM.

Verder in januari: work work work. Snel door naar februari.

Februari – het plan Rotterdam

Ja, dat zei ik al. Februari. Voor Valentijnsdag, wat tegelijkertijd ook de jubileumdag van Riemer en mij is, gingen we wederom naar Rotterdam. Er ontstond een plannetje: Zullen we hier gaan wonen? Bij wijze van test sliepen we in de Rotterdam, het gebouw dat Thierry Baudet zo lelijk vindt. Ik maakte er een klein vlogje van. Gewoon met mijn iPhone.

Ik had mezelf opgegeven als haarmodel bij L’Oréal, en zo kreeg ik eind februari groenblauw haar. Yaaaas!

Maart – bloemen, bloesem en bloei

De derde maand van 2017 begon direct goed: Samen met Maan fotografeerde ik Jeske, en ik ben nog steeds in loooove met de foto’s.

Het was aanvankelijk de bedoeling om samen met Maan een fotografenduo te vormen, maar al snel kwamen we erachter dat dat niet ging werken. Hoewel het shooten samen fantastisch was, kwamen we er qua selectie en nabewerking niet uit. We trokken de enige juiste conclusie: voortaan wel lekker samen shooten, maar de beelden individueel bewerken en plaatsen.

Op 15 maart, de verkiezingsdag, ging ik met Aafke vintage shoppen in Rotterdam. Onderweg kwamen we een loshangende GroenLinks-poster tegen. Dát kan natuurlijk niet!

De bloesem hing al aan de bomen, een mooie voorbode van wat zou gaan komen.

Maar op de valreep moest er nog even gewerkt worden. Zo maakte ik voor CosmoGirl! een verslag van hun modellenwedstrijd, en schoten Maan en ik met Zora en Sophie op de hei.

April – omoshiroi!

Whooo, travel time! Op 4 april 2017 vertrok ik naar Japan. Tot over drie maanden, bitchez! Hier wat fotospam.

Ik zou niet lang alleen zijn in Japan; vanaf halverwege april kwam Charis logeren. Helaas had ik maar één kaartje voor Coldplay bemachtigd, dus daar ging ik in mijn eentje heen. Of nou ja, in mijn eentje… Samen met vijfenvijftigduizend uitzinnige Japanners, dus eenzaam was ik niet! (Filmpje!)

Een kattencafé, Disney Sea, een tourtje naar de bloemenvelden en een boottochtje over een idyllische rivier. Jep, high-speed Tokio-toerisme.

Oh ja enne, ik shopte Maans nieuwe lievelingstrui. Batsu Glorious Company.

Mei – video games

Na Charis was ik een weekje alleen, daarna kwam Aafke spontaan langs! “Hoezo, spontaan?” Nou ja, Aafke vroeg of ik nog ideetjes had voor een videoclip… Hell yes. Moet je wel naar me toe komen. And so she did.

We werkten vier dagen aan de videoclip, daarna moest ik door naar Amerika. Aafke bleef nog een dagje in mijn kamer, terwijl ik in het vliegtuig poogde te monteren. (Dat was geen succes.) Uiteindelijk werd de video wél een succes. Check ‘m hier.

Behalve de video schoot ik ook de single cover en een nieuwe profielfoto voor Aafke. Check.

Ik vloog van Tokio naar San Francisco, alwaar ik met Riemer had afgesproken. Helaas, SF bleek niet mijn stad. Amerika bleek niet mijn land. Nou ja. Kan gebeuren.

We deden zo’n tour door Silicon Valley, met een hyperactieve tour guide. Riemer vond het leuk. Ik kón niet meer. Jetlag, The Snurk Of Doom… Het liefst had ik direct het vliegtuig terug naar Japan gepakt, maar er stonden nog twee toffe dingen op de agenda. Bijvoorbeeld… Disney-bingo!

Next stop: Las Vegas. Hier was ik al eens eerder geweest, dus dat gaf wat rust. We gingen naar het concert van Britney (It’s Britney, bitch!), bezochten (wederom) het Neon Museum, aten (wederom) op de Stratosphere Tower, maar sloegen deze keer de pawn shop (waar je nooit weet wat er door de deur komt) toch maar over.

Enniewees. In het vliegtuig terug naar Japan besloot ik dat ik toch écht op zoek moest naar een huisje voor mezelf. De rust die ik in Tokio had, wilde ik thuis voortaan ook.

Rust? Zei er iemand rust? Niets zo rustig als een gi-gan-tische Boeddha. Al ging ik eigenlijk alleen maar naar Kamakura omdat je op de weg erheen met een hangende monorail kan.

Ik wandelde op het eiland Enoshima, vond een Hello Kitty-restaurant en kon de verleiding niet weerstaan.

Juni – nuclear wasteland

Toen ik in LA zat, kreeg ik een mailtje van CosmoGirl! Tijdens de modellenwedstrijd had ik al even laten vallen dat ik naar Japan zou gaan, en nét toen ik nergens meer op rekende, kreeg ik de vraag: “Zeg Toeps, kun jij misschien wat streetstyle-pics voor ons maken?” Well, sure!

Ik maakte niet gewoon wat simpele straatfoto’s – dat zou te makkelijk zijn. In plaats daarvan vroeg ik Kei me te helpen en scoutte ik de beste Harajuku Icons via Instagram, om vervolgens Kei te laten mailen. Onze success rate was 90%; bijna alle cool kids kónden en wílden gewoon! Misschien had het iets te maken met Kei’s ultiem vleiende mailtjes: “Nederlandse, vooraanstaande fotograaf Bianca Toeps, die werkt voor CosmoGirl!…” Elke Japanner met 150K volgers dacht, wow, daar moet ik bij zijn!

Ik maakte niet alleen de foto’s, ik schreef ook het artikel. Dat lees je hier.

Omdat ik na het afronden van de CosmoGirl!-job niet echt meer iets te doen had, besloot ik dat het tijd was voor een tripje. Mijn oog viel op de spotgoedkope Tohoku Area-pas, waarmee ik een aantal dagen door de Tohoku-regio kon rondcrossen. Waarom ‘ie zo goedkoop was? Nou ja… Fukushima.

Maar waar het idee van nuclear wasteland doorgaans mensen afschrikt, trok het mij juist naar de regio. Ik checkte in bij een capsulehotel in Sendai, en maakte vanaf daar de anderhalf uur durende boemeltrip naar Namie, Fukushima.

Het was een fascinerende trip, en ook stiekem een kleine overwinning op mezelf, omdat ik zó lang in een stoptrein had gezeten zonder buikkramp of paniek. De volgende dag moest ik wel even bijkomen, maar dat was prima. In de Starbucks schreef ik aan bovengenoemde blogpost, en alles was goed.

Dun dun duuuuun!

Het bleef niet lang goed, want niet veel later stond alles op losse schroeven. Daarover lees je in De hoogtepunten van 2017 – deel 2, het stuk dat morgen online komt. (OOOH, CLIFFHANGER!) HIERO!