Hey ho, let’s go verder! Het jaaroverzicht deel twee, met de maanden juli tot en met december. Het eerste deel vind je overigens hier, maar die heb je vast net al gelezen. Of niet natuurlijk, kan ook, no hard feelings.

Juli – Politiek en Pokémon

Juli begon met iets heftigs: er zou een AZC in onze wijk gevestigd worden. Nee, niet dat ik dát heftig vond… Maar de reacties van sommige buurtbewoners, aiii. Ik heb er even over getwijfeld, maar toen besloot ik dat ik het maar gewoon moest doen. Moe of niet, autistisch of niet. Als mijn haatburen oproepen om tégen het AZC in te spreken, dan kom ik ook. Dan wil ik graag een ander geluid laten horen.

Ik heb nog nooit zo veel fijne reacties van mensen gehad. Berichtjes, telefoontjes, een grote bos bloemen van kantoorgenootje Sonja… Ik kreeg zelfs een berichtje van de biograaf van Cook Brummer! En uiteindelijk zou mijn verhaal nog tot meer leiden… En dat terwijl ik het best eng vond, zo iets persoonlijks en politieks op mijn blog te zetten.

Minder zwaar, maar ook belangrijk: EditieNL maakte een item over kledingmerken die ontwerpen kopiëren, zoals deze zomer in het nieuws omtrent Zara. Ze zochten een Nederlandse maker die er iets over kon vertellen, en mensen op Twitter wezen mij aan. Ik liet “mijn” shirts zien en kwam op tv.

In juli fotografeerde ik ook curvy beauties Robin en Betsy. Die laatste werd in februari ontdekt op The Model Convention, waar Charlotte en ik haar ook al spraken.

Verder in juli: Pokémon GO! Mijn favoriete game, nu nog steeds. Riemer en ik hebben menig rondje door het Vondelpark gelopen, zijn op een avond naar Wijk aan Zee gereden voor Magnemites en Sandshrews en zagen onze conditie vooruitgaan. Maar ach, zo ver hoeven we doorgaans niet te lopen: we wonen ín een PokéStop!

Allemaal maar kinderachtig, dat Pokémon GO? Tsssk. Ik schreef er een blogje over.

Augustus – Leuk joh

In augustus kwam mijn meest recente Blink-campagne uit. Maan en ik hadden enkele maanden eerder de grootste lol op de set, en díe foto’s kon ik dus eindelijk óók posten.

Op 7 augustus werd ik 32. Riemer en ik gingen een weekje chillen op de hei in Bussum, bij Iris. Ik maakte de Japan-video af en droomde. “Zou het niet heerlijk zijn om vaker te reizen? Photoshoppen en websites bouwen kan ik ook in het buitenland!” Ik wist toen nog niet dat het niet veel later al zover zou zijn.

Maar nog even niet! Want eerst stond er een boel werk op de planning. Zo fotografeerde ik het fall/winterlookbook voor Ydence, en maakte ik voor Tiffany, de moeder van model Sterre en mondhygiëniste van beroep, een aantal ontzettend leuke beelden voor in haar praktijk.

Een week later gaven mijn broertje en ik kantoorcollega Sonja een cursus filmen met een spiegelreflex en monteren, en bij gebrek aan proefkonijnen speelde ik de geïnterviewde. Mijn naam is Toeps en ik vind alles “leuk”! (Joe, leermomentje.)

Ik zag vriendinnetje Aafke, inmiddels mama van Baby Yung, veel in augustus. Zo vingen we Pokémon, chillden we op het grasveldje naast mijn huis en waren we bloggers in de snoepwinkel bij Polette.

September – Blue (da ba dee)

Op 1 september besloot ik dat het time was for a change: Ik verfde mijn haar blauw en liet een bob en pony knippen.

Ik voelde me een beetje meh in september. Ik wilde weg: terug naar Japan, meer vrijheid, minder spullen, meer ervaringen. Dus ik maakte een plan en ging ervoor.

Maar eerst, en stiekem al op 30 augustus begonnen, maar vooral september stond ervan in het teken… De recaps!

September en oktober zijn altijd topmaanden voor mijn blog, waarin de teller gemakkelijk over de 100.000 bezoekers per maand gaat. En dat was ook deze keer weer zo. De allereerste, getiteld “hashtag doorgestoken kaart“, werd al direct flink gedeeld.

Wil je alle recaps nog eens teruglezen? Check dan het recap-archief!

Ook in september: LAZORS! Nee, even serieus, ik liet mijn huid laseren. Na het enthousiaste verhaal van Maan, die zo’n behandeling in Korea had laten doen, en een berichtje van Belinda die bij esthetisch centrum Jan van Goyen werkt, besloot ik ervoor te gaan. Ik had namelijk best wat nare litteketjes gekregen van de acné-explosie die volgde op het stoppen met de Diane-pil. Hoe dat allemaal precies in z’n werk ging, lees je hier.

Naast de recaps ging het fotografiewerk ook gewoon door. Zo fotografeerde ik op de Zaanse Schans de leerlingen van de Internationale Schakelklas, voor het symposium enkele weken later. Aminanta was er ook, zij deed de interviewtjes met de kinderen.

Diezelfde week was ons huis plots de visagie- en kleedruimte van Jeroen van Koningsbrugge en Dennis van de Ven. Er werd een aflevering van Smeris bij ons in het pand opgenomen, ooooh!

Oktober – Tapmaddels

Voordat ik weer voor lang naar Japan zou vertrekken, wilde ik nog wat quality time met lieve Riemer. En wat is daar nu een betere plek voor dan Antwerpen? We gingen shoppen, spraken af met ex-stagiaire Yasmine en gingen zwemmen in ons favoriete privé-zwembad Lakonia.

Ik zat wat te bladeren op Instagram, en ontdekte dat de creatievelingen van Loavies mijn campagne voor Ydence wel heel erg mooi vonden. Ze zijn precies dezelfde plekken in de stad afgegaan, met een model met precies dezelfde styling (maar slechtere make-up), voor foto’s met hetzelfde algehele gevoel. Ah well.

Dertien oktober was de grote dag: het ISK-symposium! De hele dag zouden mensen in het Zaantheater spreken over het belang en de methodiek van de Internationale Schakelklas, en mijn foto’s moesten groot aan de muur. Ik bestelde een week eerder voor het eerst grote expositieprints op foamboard, bij de lieve, behulpzame schatten van Fotolab Kiekie. Op de dag van de expositie kwamen ze de prints zelfs bij het theater afleveren, zo lief! Het uitgebreide verhaal én alle foto’s vind je hier.

In oktober fotografeerde ik drie dagen particulieren. Het was mijn Toeps-naar-Japan-plan: Maximaal vier mensen op één dag schieten, en het shopwerk doen in Tokio. Zo gezegd, zo gedaan. Ik kreeg een heel uiteenlopende selectie voor de camera, maar dat maakt het juist zo leuk. Een kleine selectie:

---

Na deze tests was het allereerst tijd voor de finale van Holland’s Next Top Model, alwaar ik met Aafke naartoe ging. Aafke maakte daarover trouwens een klein, crappy vlogje. (Inmiddels heeft ze een betere camera gekocht.) Akke Marije won, iets waar volgens mij helemaal niemand verbaasd over was.

En toen was het TOKYO TIME! Ja, alweer, haha.

Ik had een overstap in Londen, maar door mist op Schiphol miste ik mijn aansluitende vlucht. Maar ach, het mocht niet deren. Na meer dan 24 uur kwam ik eindelijk aan in mijn geliefde stad. Ik filmde nog wat voor mijn Aussie-advertorial (is #spon, maar wel kijken, is leuk!) en dook toen linea recta met Jeske de onsen in.

De volgende dag besloot ik me toch maar over mijn moeheid heen te zetten, het was immers… Halloween! Met mijn camera in de aanslag liep ik, samen met mijn huisgenoten, richting Shibuya. (Bekijk de foto’s hier!)

November – Not here to make friends

De eerste dagen sprak ik af met Jeske, maar die ging er al snel vandoor. (Oh, the model life.) Vervolgens voelde ik me een tijdje niet helemaal op mijn plek. Het klikte niet zo met de huisgenoten, een paar jaar jonger en vooral bezig met het volgende feestje. Ik schreef “I’m not here to make friends” en besloot er dan maar mijn eigen feestje van te maken.

Zo ging ik Pokémon vangen op Odaiba, het Kijkduin van Tokio. In Japan is Pokémon GO nog veel populairder dan bij ons, en het spel wordt ook niet alleen door jongeren, maar juist door moekes, zakenmannetjes en bejaarden gespeeld. Ik maakte een fotoreportage, hier.

En ik ging naar Shanghai! Oh, wat een avontuur! Shanghai Disneyland is afgestreept van de bucketlist, nu nog maar één park te gaan! Een uitgebreide blog over mijn Shanghai-avonturen vind je hier. Kleine spoiler: I made friends.

Na Shanghai bezocht ik Hongkong, alwaar ik bij Charis (jep, die van bovenstaande foto) en Jarijn mocht logeren. Ze namen me mee de stad in en de berg op. En terwijl ik op hun slaapbank door twitter lag te scrollen, viel mijn oog op een vacature…

Goed, even terug naar de “not here to make friends”: Ik maakte wel friends. Ik was op Instagram ooit Britt gaan volgen omdat ze naar Tokio ging en een vriendin is van Joosje. Niet dat ik Joosje irl ken of zo, maar ik dacht, Japan-plaatjes, altijd goed! Britt en haar bf studeren in Tokio, we spraken af, het werd gezellig, friends. En omdat ik denk dat Britt in Japan misschien wel kan bijklussen als moderu, nam ik haar mee naar Shinjuku Gyoen voor een fotoshoot.

In Tokio bewerkte ik ook de foto’s die ik maakte van transgender Pepijn. Deze had ik geschoten vlak voordat ik vertrok, in oktober. Vorige week lichtte ik het project verder toe in deze blogpost.

Op mijn voorlaatste dag in Japan besloot ik dan eindelijk eens die grote touristische attractie te bezoeken… Nee, niet het PPAP-café, maar Skytree, de toren erbovenop.

December – Neushoorntjes vangen

Ennn ik was weer thuis. Moest ook wel, ik had dingen te doen. Zo had ik een sollicitatiegesprek bij Zondag met Lubach! De vacature waar mijn oog op viel, daar in Hongkong op de bank, vroeg om een photoshopper. Check! Dus in mijn laatste Tokio-weekje zette ik de meest awesome nu-moeten-ze-me-wel-uitnodigen sollicitatievideo in elkaar.

https://www.youtube.com/watch?v=eYmGkue0hxI&width=790

Met dank aan deze video werd ik uitgenodigd op gesprek, in de eerste week van december. Dat weekend zat ik mezelf helemaal op te vreten terwijl ik met Riemer poogde te relaxen in Lakonia, Antwerpen, om alles wat ik beter had kunnen doen tijdens het gesprek (en de bijbehorende Photoshop-test).

Goed, let it go, let it go, eerst nog even iets anders leuks: Charlotte en ik gingen naar het reünieconcert van K-otic! Jeugdsentiment ten top, en een foute afterparty met een oerslechte dj. Je kan mij niet gelukkiger maken.

Een paar dagen later kreeg ik het verlossende woord van team ZML: IK BEN AANGENOMEN! Daarom eindigt dit jaaroverzicht níet met een “goh, wat zal ik volgend jaar eens gaan doen”. Ik wéét wat ik ga doen. Drie maanden photoshoppen voor het tofste programma op tv, en dan het eerste-de-beste vliegtuig naar Japan, voor minstens twee maanden. Ik heb er zin in!

Maar voor nu wens ik jullie allereerst een heel gelukkig 2017, met hopelijk veel liefde, wederzijds begrip en natuurlijk goede gezondheid. Aan iedereen die in dit overzicht voorkomt, en alle anderen die ik hier niet genoemd heb (papa en mama in het bijzonder): HAPPY NEW YEAR!