Is het mijn autisme? Ben ik te Japans geworden na al die maanden aan de andere kant van de wereld? Ben ik gewoon nooit mijn studententijd ontgroeid? Geen idee, maar wat ik wél weet, is dat ik me als een vis in het water voel in mijn nieuwe huisje.

Vijfentwintig vierkante meter, en dat is inclusief de keuken en de badkamer. Want dat heeft dit studiootje, een volwaardige eigen keuken en badkamer. Ik hoef met niemand rekening te houden, of nou ja, op het normale, beleefde, niet-boren-na-tienen na.

Je mag überhaupt niet boren, trouwens. Ik denk dat ik die regel binnenkort ernstig aan mijn laars ga lappen – ze houden mijn borg maar lekker straks. In zo’n klein huisje niks aan de muur hangen, eh, waar denken zíj dat ik mijn jas en mijn schoenen ga laten dan? Daarbij, op de concept-tekening hing óók gewoon zo’n Tomado-rek aan de muur, dusse…

Nu denk je misschien, hallo, zie je die kapstok? Maar mijn deur gaat dus naar binnen open, en precies anderom.

Zo ziet het er dus ongeveer uit, ware het niet dat de “fotograaf” van deze foto zo ongeveer buiten het raam heeft moeten hangen. Enne, waar is die irritante betonnen pilaar ineens gebleven? Goed, dit is natuurlijk een 3D-render, en daarin hebben ze de boel nét wat mooier gemaakt dan de werkelijkheid. Maar goed, als zíj een muur verven…

Doe ik dat ook. Ik kocht bij de Hornbach een emmer “vleugje kers”, smeerde dat twee keer op de wand en parkeerde mijn vintage lockerkast ervoor. Tussentijds resultaat? Voilà:

Op donderdag huurde ik een Bassie en Adriaan-bus, en Aafke, en zo reden wij met de rest van mijn meubels en bíjna al mijn spullen (het paste niet allemaal in de bus, oeps!) richting Den Haag. Dit weekend bouwde ik samen met Riemer een Brimnes-bed van Ikea in elkaar, althans, stiekem niet helemaal, want de twee laden aan de muurkant ga ik toch niet gebruiken. Die liggen dus ongemonteerd onder het bed, hehehe.

Er moet nog een hoop gebeuren, maar er is ook al een boel gedaan. Dat is het fijne aan zo’n klein huisje: het is allemaal heel behapbaar. Het is niet zoals in Zaandam, dat je wel een muurtje kan witten, maar dan eigenlijk meteen honderd vierkante meter moet doen. Ik kan dit. Ik snap dit. Ik overzie dit.

Ik las laatst een artikel over huurtoeslag op Follow The Money, waarin ze het volgende zeggen:

Onaanvaardbaar klein? Voor alleenstaanden? Wauw. Mijn toko is nog een stuk kleiner, en ik ben dolgelukkig.

_{Foto bovenaan: Baiba Yurkevich – Haar: Nancy Ritsuko Miyajima}