Hoi, ik ben Toeps!
WordPress-ontwikkelaar, incidenteel fotograaf en auteur van de boeken Maar je ziet er helemaal niet autistisch uit (ook verschenen in het Engels, Duits en Italiaans), Ik ben autastisch! (voor kinderen), en Deze autist ging naar Japan, over mijn recente verhuizing naar Japan.
Ik woon dus in Tokio, en op deze blog post ik regelmatig reisverslagen, rants over de chaos van het verhuizen naar een ander land, of juist jubelende berichten omdat het hier fantastisch is. Verder kan ik me incidenteel druk maken om maatschappelijke kwesties.
Ondanks dat ik er volgens sommigen helemaal niet autistisch uitzie, ben ik dat wel. Ik hou dan ook van dingen als treinen en Disneyparken (even lekker cliché’s bevestigen), maar ook van brutalistische betonnen bouwwerken, verlaten eilanden, Polaroid-camera’s en de kringloopwinkel.
Nieuws
Nu nog beter!
De twaalfde, herziene druk van Maar je ziet er helemaal niet autistisch uit is er!
Deze editie heeft een gloednieuwe cover, een aantal taal- en terminologie-veranderingen, hier en daar updates omdat mijn leven is veranderd, en een toevoeging aan het hoofdstuk over autisme en sekse/gender, omdat ik vond dat het nodig was. Meer over de wijzigingen lees je in deze blog.
Krijg je prikkels onder controle
Cynthia van Structuurjunkie en ik ontwikkelden een planmethode die neurodivergente mensen helpt om meer inzicht te krijgen in hun prikkels. Dé planner voor als je op zoek bent naar rust en overzicht. (Ik kan zelf al niet meer zonder.)
De planner is onder andere te bestellen op de website van Blossom Books. Extra leuk: Je krijgt er een gratis online cursus bij! (Ofwel, videos waarin Cynthia en ik nog eens voordoen hoe je de planner gebruikt.)
Laatste blogs
Twee Dutchies en een Shinto trouwceremonie
Enige tijd geleden kreeg ik een mailtje van Ingrid. Ze volgde me al een tijd op Instagram en wilde me nu inhuren als fotograaf. Dat klinkt in eerste instantie als een simpele opdracht – ik doe vaker fotoshoots in Japan, meestal van stellen, gezinnen of vrienden die hier op vakantie zijn. Ingrid had echter een speciaal verzoek: Ter ere van het huwelijksjubileum van haar en haar man, wilde het koppel graag een Shinto-trouwceremonie doen. Ik kreeg direct lichte paniek.
Nieuw boek nieuws!
Enige tijd geleden postte ik op Instagram dat ik met een nieuw boek bezig ben. Ik vroeg jullie om input voor het boek (werktitel: Handboek voor een autastisch leven), dat autistische mensen moet gaan helpen met het vormgeven van hun leven op een manier die voor ze werkt. Ik kreeg veel enthousiaste reacties en ging aan de slag. Daarna was het enige tijd stil, en niet zonder reden. Ik had namelijk het concept-contract van mijn uitgever ontvangen, en stond op het punt dat te ondertekenen. Maar iets hield me tegen…
Een half jaar getrouwd!
Jeetje, wat vliegt de tijd. François en ik zijn vandaag een half jaar getrouwd! Dat was voor mij ook meteen een goede gelegenheid om eindelijk eens onze trouwfoto’s af te maken. Oké, ze waren ook een maand later gemaakt, maar het begon een beetje gênant te worden.
Ik hoop op een beter links
Vorige week brak er iets in me. Directe aanleiding was de moordaanslag op conservatieve opiniemaker Charlie Kirk. Hier moet ik nu semi-verplicht een stukje typen over dat ik zijn gedachtegoed niet deel, voordat ik kan zeggen dat ik de reactie van een aantal lieden op links uiterst teleurstellend, en behoorlijk zorgwekkend vind. Ik stip verder nog even aan dat sommigen op rechts óók regelmatig belachelijk reageren op nieuws, want dat is hoe je geacht wordt zulke discussies te navigeren. Men moet niet denken dat je aan de verkeerde kant van de geschiedenis staat, natuurlijk.
Een sportwagen, een Dutchie op een Japanse berg en een Frenchie naast een Nederlandse molen
François hield nooit zo van rijden. Hij houdt van auto’s, dat wel, maar het rijden zelf vond hij maar eng. Toen we vorig jaar Sakaiminato bezochten, een afgelegen dorp dat geheel in het teken staat van een oude anime, brak het zweet hem al uit voordat we de parkeerplaats van de autoverhuur af waren. Maar dat kleine ritje op het Japanse platteland gaf hem het vertrouwen om vaker zoiets te proberen, en zo reden we in Tottori, Nagasaki, Shikoku, en een keer zelfs gewoon hier in de stad, met een groot Ikea-pakket dat ik verkeerd had besteld achterin de huurauto.
Saved by the bells
Mensen die Deze autist ging naar Japan hebben gelezen, en mensen die deze blog al jaren volgen, weten dat ik in 2022 als (Startup) Business Manager naar Japan ben verhuisd. Maar nu de Japanse overheid zich recentelijk heeft voorgenomen om de criteria voor dit visum grondig op de schop te doen, krijg ik bezorgde appjes van een aantal van jullie: “Is dit ook op jou van toepassing?!”
Over femicide, het opeisen van de nacht, en al dan niet witte heteromannen
Vanmorgen toen ik wakker werd, opende ik Threads. Ik zal wel een notificatie gehad hebben van iets of zo, maar voordat ik het goed en wel doorhad scrolde ik alweer doelloos door mijn feed. Een post van Tim Hofman trok mijn aandacht.
Boeken en plannen
“Hey Toeps, hoe gaat het eigenlijk met je boeken?” In deze blog vertel ik jullie waar ik de laatste tijd zoal mee bezig ben/was, en geef ik jullie een klein kijkje achter de schermen in het leven van een vallende sterauteur die nooit helemaal tevreden is (de negatieve uitleg), of altijd streeft naar meer en beter (de positieve uitleg). Ik hoor ook graag jullie antwoord op mijn vragen, dus laat vooral een reactie achter!
Terug naar de RSS
Waarom zitten we eigenlijk allemaal op sociale media, terwijl het beste platform om op te schrijven je eigen is? Ik gaf mijn RSS-feed een prominentere plaats, en stofte mijn RSS-reader af.